Natręctwo recenzja

"Natręctwo" Jolanty Żuber to kontynuacja historii dwunastoletniego Tomka Sosnowskiego, chłopca z lekkim spektrum autyzmu, którego los okrutnie doświadczył. Jest to smutna, przejmująca historia. Chłopiec przeszedł już wiele, ale jak się okazuje to nie koniec...
Tomek po tragicznych przeżyciach w Białym Domku doświadcza kolejnej tragedii. Zostaje odrzucony przez matkę i oddany do Domu Dziecka. Tam z powodu swojego wyglądu jest wyzywany, wyśmiewany i upokarzany przez innych wychowanków.
Wkrótce po różnych perypetiach trafia do nowej rodziny. Poznaje Kubę, którego zachowania są bardzo niepokojące. Chęć obrony każdego przed niebezpieczeństwem przeradza się w obsesję, a ta doprowadza do wielu tragedii...

Co się wydarzy w życiu Tomka, w nowym domu, w nowej rodzinie?
Jak potoczy się życie Kuby? Pozostałych bohaterów?

"Natręctwo" to nie tylko pasjonująca fabuła, ale także głęboko wzruszająca historia, która skłania do refleksji nad wartością rodziny, miłości i poświęcenia. Wywołuje niesamowite emocje zaczynając od litości, gniewu a kończąc na strachu. Porusza najczulsze struny. Chwyta za serce, niepokoi. Nie potrafiłam zrozumieć adopcyjnych rodziców Tomka, którzy postanowili oddać go z powrotem do domu dziecka. Jak można oddać, bo coś nie pasuje.
Podobało mi się, że Pani Jolanta pokazała nam uczucia chłopaka ze spektrum autyzmu. Jego strach, lęk, niepewność.
Akcja rozwija się szybko, aby w końcu doprowadzić do zaskakującego zakończenia, które wbija w fotel. Ta książka to świetny thriller psychologiczny o stosunkach międzyludzkich, małżeństwach, w których brak miłości. O przemocy i stosunku do innych ludzi odbiegających od społeczeństwa choćby swoim autyzmem czy wrażliwości. Ta książka to majstersztyk.
Książkę można przeczytać bez znajomości pierwszego tomu. Zachęcam jedna zapoznać się z pierwszym tomem. Dzięki temu lepiej poznamy historię Tomka. I z pewnością pomoże w jeszcze lepszym odbiorze drugiego tomu. Czytajcie, bo naprawdę warto. Polecam

Dziękuję Pani Jolancie Żuber za e-booka