Kruk recenzja

Isobel ma idealne życie. Idealnego chłopka, idealne przyjaciółki i idealną drużynę czirliderek. Jednak nie najlepiej radzi sobie w szkole.
Pan Swanson, nauczyciel klasy Isobel zadał projekt do wykonania. W parach wszyscy mają przygotować referat i prezentację o jednym z nieżyjących pisarzy grozy. Oczywiście nauczyciel przydziela pary losowo. Co za koszmar Isobel liczyła, że projekt wykona z największą kujonką z klasy.
Isobel musi zrobić projekt z Varenem. Jest on gotem, który wiecznie pisze coś w swoim czarnym zeszycie, ubiera się cały na czarno i uważa się za lepszego od innych. Ale ma on coś jeszcze, coś co Isobel usilnie pragnie- wiedzę o Edgarze Allanie Poe, nieżyjącym pisarzu. Isobel na początku liczy, że Varen zrobi wszystko sam, ale on od razu rozmywa jej oczekiwania. Muszą zrobić to razem.
Varen jednak coś ukrywa, a czirliderka ma zamiar to odkryć. Jednak im więcej się dowiaduje, tym coraz dziwniejsze rzeczy jej się przytrafiają.

Autorka wiele ryzykowała łącząc czirliderkę i gota razem. Jednak wyszło to jej świetnie.
Isobel nie była czirliderką, którą możemy oglądać na przykład w filmie "Anioł Stróż". Ona ma mocny charakter, odwagę i nie jest głupiutka. Potrafiła łączyć fakty i strasznie zależało jej na życiu rodziny, choć nie dało się tego zobaczyć na pierwszy rzut oka. Dbała o siebie, ale nie stawiała tego na pierwsze miejsce. Potrafiła być pomocna, ale również gdy coś ją zdenerwowało pokazywała pazurki. Była łagodna i drapieżna za razem.
Varen również nieźle wyszedł pisarce. Był mroczny, tajemniczy, ale nie dał się sprowokować. Uważał innych za idiotów. Z Isobel na początku też tak było. Miał ją za głupiutką blondynkę, której trzeba wszystko tłumaczyć. Isobel jednak się nie dawała i potrafiła go zaskoczyć. Varen mimo zewnętrznej, groźnej powłoki, okazał się być czuły i pełen poświęcenia.

Akcja była świetna. Dziwne przypadki, które dotyczyły Isobel dodawały mroku książce. Podchody, próby wyciągnięcia prawdziwej natury Varena i odkrywanie jego sekretów, dodawało tajemniczości. Czytając doświadcza się natłoku wielu emocji. Zaskoczenia, przerażenia i okropnie silnej ciekawości.

Styl pisania autorki jest bardzo dobry. Książka jest napisana konkretnie, jednak zdarzają się przydługie opisy, które pozwalają przenieść się do innego świata. Nie jest napisana językiem potocznym, ale wyszukanie czy elegancko, też nie. Napisana w sam raz. Opisy przenoszą do innego świata, a dialogi pokazują zwykłość nastolatków.

Gdy na empiku zobaczyłam tytuł, od razu weszłam na dokładne informacje. Tytuł jest intrygujący, ciekawy. Dodatkowo opis i okładka.
Okładka, no właśnie. Białe tło, wielki, czarny kruk i gałęzie drzew widoczne z oddali, jak i fioletowy tusz sugerujący, iż może być to rysunek Varena. Wszystko to tworzy tajemniczą aurę. Jest prosto, ale elegancko.

Książka szalenie mi się podobała. Poleciłabym ją tym, którzy pragną tajemnic, mroku i ciekawych niespotykanych postaci.