Kłamca. Kill'em all recenzja

 

 Koniec świata trwa! To straszne prawda? Kiedy w Ameryce panuje Głód tak straszny, że ludzie posuwają się do kanibalizmu, w Europie roi się od zombie, a w Australii rozstrzygła się bitwa pomiędzy aniołami a demonami, Loki bóg kłamstw boryka się z niemowlakiem.

 Tak właśnie rozpoczyna się ostatni tom cyklu „Kłamca” Jakuba Ćwieka zatytułowany „Kill'em all”. Mroczna wizja końca świata, w którym bogów nie ma, aniołów i demonów też. Nawet Michał                        Archanioł nie istnieje. Został tylko Lucyfer, Bachus, Eros i zaginiony Kłamca. Jest jednak jedna rzecz do zrobienia na tym podupadłym świecie. Przedstawienie. Brzmi śmiesznie, lecz tylko ono może JAKOŚ uratować świat. Czy Loki uratuje Ziemię? Czy nowo narodzona Sygin sprawi, że Kłamca wróci do domu? Jak zakończy się historia Lokiego boga kłamstw?

 Przyznam szczerze, że po fenomenalnych dwóch tomach i trzecim lekko odstającym od niego miałem chrapkę na idealne zwieńczenie całego cyklu. Trochę krwawe, trochę zabawne, i przede wszystkim opisane jak Lucyfer dostaje manto. No niestety tak kolorowo nie było...

          Mam takie lekkie przeczucie, że „Kill'em all” było pisane na siłę, że autorowi skończyły się już pomysły,co było widoczne w poprzednim tomie, lecz mogło być tak, że to ja nie zrozumiałem jego przesłania. Niemniej jednak byłem rozczarowany ostatnim tomem przygód Lokiego, a samo zakończenie przyprawiło mnie o furię. 

Miałem wręcz ochotę zapytać się autora... DLACZEGO? 

            Zakończenie to nie jedyna wada tej powieści. Przede wszystkim rzuciła mi się w oczy powaga panująca w tej powieści. Rozumiem koniec świata, zagrożenia na każdym kroku, lecz przez poprzednie trzy tomy to ze sobą nie kolidowało. Natomiast tu ulotniły się sarkastyczne odzywki Kłamcy czy przekomarzanki Bachusa i Erosa. Jako ogromny miłośnik sarkazmu i dobrze wymierzonych ciętych ripost, muszę przyznać, że bardzo mi ich brakowało. 

           Mało Lokiego w Lokim? A i owszem! Kłamca, który wcielił się w króla elfów zaczynał tracić swoją osobowość. Niby jest to jakieś usprawiedliwienie, lecz po zakończeniu jego misji stał się on postacią rozmytą, anemiczną i po prostu bierną. 

         Lecz nie skupiając się tylko na wadach... Pomysł autora jest wręcz genialny. Połączenie postapokalipsy z mitologią I Biblią? Bomba! Mimo tych skaz, które są liczne w tym tomie, klimat tajemniczości, mroku zostaje. No i jak zawsze towarzyszy temu zapach krwi. Jest to naprawdę fantastyczne połączenie, przez które klimat Kłamcy jest wciąż obecny. 

        Podsumowując cały cykl... Jest to jedno z nielicznych polskich urban fantasy które mi się podobały. Sam Kłamca stał się jedną z moich ulubionych postaci, a cały cykl został wpisany do „zakładki” Ulubione. Gorąco polecam całą serię, troszkę mniej jej koniec, lecz bez niego nie będziecie mogli przeżyć tak ogromnego „bulwersu” jak ja.