Niebezpieczna propozycja recenzja

No cóż... nie wszystko złoto, co się świeci...

Po tym, jak przypadł mi do gustu niedawno przeczytany cykl z komisarzem Deryłą, bez wahania sięgnęłam po najnowszą propozycję Maksa Czornyja.

Niestety, odpadłam, z trudem dobrnąwszy do jakiejś 1/3 fabuły, a powieść zaliczyła szeregi mojego osobistego DNF, które teraz liczy dwie pozycje. Jest to w moim życiu czytelniczym ewenement, bo należę do tych, co doczytują książkę, niezależnie jak bardzo mi się ona nie podoba.

„Niebezpieczna propozycja” już od pierwszych akapitów niepokojąco dryfowała w stronę powieści Blanki Lipińskiej (nawet motyw na płycie lotniska był podobny), bohaterowie bez wyrazu i irytujący na maxa (nomen omen): Stew bijąca wszelkie rekordy głupoty, żałośnie tajemniczy Markiz – Michele Filippo Jakiśtam, pseudo przebojowa Konstancja i rzewnie nostalgiczny Pilot, stojący jedną nogą nad grobem. Wszyscy pogrążeni w totalnym chaosie fabuły bez pomysłu, nudnej i nieciekawej. Nie wiedziałam, dokąd ta historia zmierza (prócz, rzecz jasna, łoża Markiza), nie doczekałam się plot twistu, którego i sam autor początkowo nie potrafił odnaleźć, nie doczekałam się nawet końca tej historii, ale od wytrwalszej koleżanki wiem, że też szału nie było (dzięki, Aniu, że doczytałaś, żeby nie doczytać mógł ktoś). Nie mam też pojęcia, znowu podobnie jak autor, do jakiego gatunku przyporządkować tę powieść. Z całą pewnością nie jest to kryminał, nie jest to też literatura piękna, skłaniam się ku wersji, że to romans erotyczny, ale może wcale nie? Może to tylko obyczajówka o lekkim zabarwieniu erotycznym, a może proponowane przez Anię fantasy? Who knows?

Denerwowały mnie rozmowy Pilota i Loli, które miały nosić znamiona poważnych, egzystencjalnych dywagacji, ale wprowadzenie w ich trakcie wszędobylskich, mniej lub bardziej niesmacznych macanek, było chybionym pomysłem. Ja nie mam nic przeciwko scenom seksu w powieściach, są ok, pod warunkiem, że są w odpowiednim miejscu i czasie, a nie, kiedy obok toczy się dyskurs o umieraniu. Jak mówi popularne powiedzonko, to robienie sobie jaj z pogrzebu…

Póki co, zostanę przy tradycyjnej, czyli kryminalnej odsłonie Maksa, bo w tym jest świetny. Eksperymenty w literaturze nie zawsze przynoszą spodziewane efekty i „Niebezpieczna propozycja” jest wg mnie jednym z tych nieudanych.

Nie przyznaję książce ocenie gwiazdkowej, ponieważ nie przeczytałam całości, nie mam więc wyrobionego ostatecznego poglądu na dzieło, a nie chcę być jak pewien polityk, który nie oglądał filmu, ale z całą pewnością wie, że był zły.

Tutaj wpisałam 5 gwiazdek, ponieważ aby wystawić recenzję, muszę to zrobić, ale nie jest to ocena, która ma odzwierciedlać cokolwiek.