Prawo matki recenzja

Bardzo lubię tego autora i jego książki biorę w ciemno. Lubię jego styl pisania jak również polubiłam jego bohaterów, najbardziej oczywiście Igora Brudnego. Myślę jednak, że nowa bohaterka Luta może być swoistą konkurencją dla niego. Autor twierdzi, że zna kobietę, którą inspirował się tworząc postać byłej komandoski. Ja nie spotkałam takiej niemal niezniszczalnej kobiety, siejącej dookoła zniszczenie niczym jakiś filmowy terminator, lecz jej postać bardzo mi się podoba. Jej postać pokazuje czytelnikom jak wiele może zrobić zdesperowana matka w obronie swojego dziecka.

Luta porzuciła pracę w siłach specjalnych gdy pojawiły się dzieci, żeby lepiej zarabiać a cała odpowiedzialność za ich wychowanie spadła na nią, bo nie mogła liczyć na lekkomyślnego męża. Zresztą nie tylko męża uważa za nieodpowiedzialnego, jej młodszy brat również jest, delikatnie mówiąc lekkoduchem. W opiece nad dziećmi pomaga jej matka i czasami przyjaciółka Mirka. Luta pracuje na platformie wiertniczej u wybrzeży Norwegii, gdzie zyskała szacunek wśród pracujących tam mężczyzn.

Matka Luty zdaje sobie sprawę, że jej dzieci nie pałają do siebie miłością. Od dziecka nie łączyły ich przyjazne stosunki, bo Luta szybko wyprowadziła się z domu a Nikos wpadł w niezbyt ciekawe towarzystwo, więc w zasadzie niewiele ich łączyło.
Gdy Luta wróciła do kraju, matka wpadła na pomysł aby zacieśnić rodzinne więzy i zaplanowała wspólny wypad do wesołego miasteczka.
Miał to być miły, rodzinnie spędzony czas...
Gdy Luta z synkiem zjeżdżała kolejką, zauważyła, że jej brat, który miał pilnować jej trzyletnią córeczkę, postawił ją na ziemi i paląc spokojnie papierosa, nie zauważył co się wokół niego dzieje. Przeczucie, które towarzyszyło od początku tego dnia Kobiecie, jej nie myliło, a z góry widziała jak obcy mężczyzna wziął na ręce rozbawioną Weronikę i wmieszał się w tłum. Jej córka została porwana. Luta mimo tego, że wszystko widziała, nie mogła nic zrobić...

Policja szuka dziewczynki, lecz Luta zdaje sobie sprawę z tego, że takie poszukiwania nie zawsze przynoszą efekty. Tym bardziej, że wie o działającej grupie, specjalizującej się w handlu żywym towarem a małe dzieci są również w cenie. Czas ucieka, nie jest sprzymierzeńcem, więc Luta wie, ze musi wziąć sprawy w swoje ręce. Jej partner chce pomóc, więc proponuje, żeby do pomocy włączył się jego znajomy Zygmunt Szatan, to twardy glina, który wiele w życiu przeszedł i ma do wyrównania rachunki sprzed lat z grupami przestępczymi. Szatan szuka innej również porwanej dziewczynki...
Rozpoczyna się dramatyczny pościg za przestępcami i walka o odzyskanie całej i zdrowej córki.

Zaczyna się robić coraz mroczniej, brutalniej, bardziej krwawo i akcja dynamicznie zmienia swój bieg.
Poszukiwania toczą się w terenie przygranicznym, gdyż istnieje realne podejrzenie, że porywacze będą chcieli przerzucić przez granicę do Niemiec porwane dzieci i kobiety. Dodam, że bardzo ciekawą postacią jest tutaj jeszcze Władymir...

Polecam wszystkim fanom Przemysława Piotrowskiego i nie tylko.
A ja czekam już na część następną.