Mój ukochany wróg recenzja

Mój ukochany wróg, książka Karoliny Głowackiej, felietonistki, reporterki i redaktorki, jest utkaną z pietyzmem siecią zależności. Historia oparta na prawdziwych wydarzeniach, choć sfabularyzowana, pozostawia po sobie posmak reportażu. Tym co wysuwa się na pierwszy plan, jest doskonały warsztat autorki, który niewątpliwie wynika z lat praktyki pracy z felietonami dla WP Opinie. Razem z Katarzyną Troszczyńską napisała również trzy powieści: Dwanaście życzeń, Inną kobietę, Zanim cię zapomnę.

„Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotyka psychopatę. W życiu psychopaty jest jednak wiele kobiet…” w ten sposób autorka wprowadza nas w historię swoich bohaterów. Podzielona na pięć części fabuła w perfekcyjny sposób przeplata się, dając złudzenie trójwymiarowości. Możliwość oceny sytuacji z perspektywy kilku bohaterek, pozwala na złożenie całości. Przynajmniej w założeniu, ponieważ mimo postawienia ostatniej kropki, temat nie został wyczerpany, a wiele pytań pozostało bez odpowiedzi.

Uważny czytelnik ma możliwość prześledzenia całego studium postępowania psychopaty, od osaczania, poprzez odrzucenie aż do nękania. Wprowadzania w poczucie winy. Cała historia przesycona jest emocjami, bo jak zauważa jedna z bohaterek „nie ma suchych faktów, nie ma sytuacji bez kontekstu, nie ma bezstronnego widza”. Jest obrazem braku moralności, wobec której, zarówno bohaterki, jak i czytelnicy są bezbronni.

Głowacka w przewrotny sposób bawi się postacią narratorki, w pierwszym odczuciu nadając jej cechy przewodniczki, osoby wtajemniczonej, która daje do zrozumienia, że historia została jej opowiedziana, by w kolejnych częściach odkryć, że jest nią jedna z bohaterek. Przełamuje ten schemat dodając blok będący dziennikiem innej z kobiet, by pełniej oddać rozmach manipulacji jakiej wszystkie zostają poddane. To właśnie postać narratorki jest klamrą spinającą całość.

Mnogość i złożoność wątków, wprowadza czytelnika w stan ciągłej czujności, bezsprzecznie wyczerpując elementy thrillera psychologicznego. Pozostawia również w stanie pewnego zawieszenia, dając odbiorcy możliwość wyciągnięcia własnych wniosków. Autorka wyplata sieć w którą wpadają nie tylko bohaterowie ale również czytelnicy.