Recenzja książki Czarne i białe

Żeby wpaść na pomysł połączenia mafijnych klimatów z góralskim temperamentem trzeba być szalonym, czy genialnym? Patrząc na całokształt książki "Czarne i białe" jednak to drugie.
@liliana.wiecek_author napisała książkę, o której z całą pewnością można powiedzieć "tego jeszcze nie było", a jak wiecie, przy liczbie tytułów, które bombardują nas z każdej strony jest to prawdziwa niespodzianka.
Historia Majki i Michaela jest co najmniej nietuzinkowa. Intrygująca od samego początku. Zastanawiałam się w jaki sposób autorka połączy te dwa różne światy, bo jakoś nie wyobrażałam sobie co może sprawić, by mafioso z Florydy wybrał się na wycieczkę w Tatry. Przecież to na pierwszy rzut oka wydaje się niedorzeczne! A jednak Liliana Więcek wybrnęła w tak dowcipny sposób, że jeżeli miałabym jakiekolwiek wątpliwości co do tej historii, w momencie rzutu lotką straciłabym je zupełnie.
Lubię kiedy książka równoważy pewne dramaty bohaterów dobrym dowcipem sytuacyjnym i w tym przypadku autorce udało się to doskonale. Pomimo że bohaterowie mają za sobą trudne doświadczenia, potrafią rewelacyjnie wykorzystywać codzienność. Nie ma w tej książce niczego, co by mnie raziło.
Majka ze swoim odrobinę stereotypowym charakterem zadziornej dziewczyny z gór, przez całe życie tkwi w toksycznej relacji rodzinnej. Despotyczny ojciec wybierający jej kandydata na męża i wychodzący z założenia, że albo po mojemu, albo wcale jest trudnym przeciwnikiem. Jednak dzięki spotkaniu Michaela, dziewczyna zdobywa się na odwagę, by postawić wszystko na jedną kartę - miłość.
I byłoby cudownie, gdyby nie fakt, że zakończenie jest zupełnie oszałamiające i wcale nie mam tu na myśli wielkiego love story bohaterów.
Z trudem dotrwam do premiery kolejnej części tej historii, bo znalazłam w tej książce wszystko co lubię. Zaczynając od świetnych bohaterów, na języku, którym posługuje się autorka kończąc. Przyznam szczerze, ilość i jakość opisów i sam fakt używania pewnego rodzaju językowych ozdobników bardzo mi się podoba. Tam nic nie jest jakieś, cokolwiek Liliana Więcek opisuje, ma swoją głębię i charakter.
Aż trudno uwierzyć, że to debiut. Co będzie dalej? Mam nadzieję, że szybko się przekonamy!