Rutka recenzja

"Rutka" to sposób na odczarowanie nudy. Pozwala spojrzeć na otaczający świat w zupełnie inny sposób. Umożliwia dostrzeżenie rzeczy, które nie są przeznaczone dla oczu każdego. Uczy uważności, wrażliwości, kreatywności, empatii. Zwraca uwagę na relacje, emocje, różnicę pokoleń...

Joanna Fabicka w fenomenalny, niezwykle inspirujący i niesamowicie przystępny sposób pokazuje, jak zwyczajne i monotonne życie dziesięcioletniej Zosi z dnia na dzień staje się pełne niecodziennych przygód. Wszystko to ma swój początek, gdy bardzo, ale to bardzo leciwa ciocia-babcia zjawia się w jej domu, by się nią zająć podczas nieobecności mamy, która musi wyjechać w celach zarobkowych na całe wakacje. Ciotka okazuje się zaskakująco żywiołową i nieszablonowo myślącą kobietą. Zdecydowanie nie zachowuje się jak inne panie w jej wieku... Jak to stwierdza Zosia - ma całkiem niezłego "szmergla". A kim jest tytułowa Rutka? Tego nie zdradzę. Gwarantuję jednak, że osoba, która sięgnie po tę książkę z pewnością nie pożałuje, a może nawet zacznie dostrzegać więcej niż dotychczas.

Książka jest skierowana do młodych czytelników, ale i dorosły znajdzie w niej sporo okazji do tego, by się uśmiechnąć, a nawet zastanowić nad tym, jak sam postrzega różne sprawy. Jest ona wyjątkowa ze względu na to, że pozwala inaczej spojrzeć na świat i zauważyć to, co na pierwszy rzut oka bywa niewidoczne. Piękna okładka, cudowne ilustracje, nawet tytuły rozdziałów są oryginalne (np. Rozdział trzeci, w którym "niewiadomoco" czai się pod wierzbą). Czcionka i układ tekstu są tak dobrane, by dobrze się czytało, a fascynujące przygody małej bohaterki (albo i bohaterek?) nie pozwalają na nudę, od której to w zasadzie zaczyna się książka. "Rutka" to bomba kreatywności. Jest przeciwieństwem nudy pod każdym możliwym względem. Uwaga - to pozycja dla tych, którzy noszą w sercu choćby namiastkę "szmergla".

Chociaż nie jestem zapaloną miłośniczką literatury o zabarwieniu historycznym to w przypadku tej publikacji wątki z czasów wojny absolutnie mi nie przeszkadzają. Historię podaną w takiej postaci mogłabym nawet polubić.

To niezwykłe dzieło Joanny Fabickiej wzbogacone pięknymi ilustracjami Mariusza Andryszczyka polecam sprezentować dzieciom z jakiejkolwiek okazji, a jeszcze lepiej bez okazji! Niech cieszy czytelników swoją wyjątkowością i pobudza kreatywność! Niech inspiruje, ale też niech uczy!