Niedoskonali recenzja

Majka, David, Camila, Brunon.
Cztery młode osoby. Cztery trudne życiowe historie. Cztery różne osobowości. W tle Lizbona, ale nie ta piękna, którą opisują przewodniki. To Lizbona z nierównymi brukami, ciasnymi krętymi uliczkami, starymi kamienicami, knajpami z nienajlepszym jedzeniem, a wszystko to owiane jest mrocznym klimatem i mgłą snującą się tuż przy ziemi. I mimo tej pogrążonej w mroku atmosfery, to miasto ma swój niepowtarzalny urok, który oczarowuje.

Każdego z czwórki przyjaciół los ciężko doświadczył, obdarzył bagażem niełatwym do udźwignięcia. Każde z nich próbuje usunąć zadrę, tkwiącą w sercu. Uporać się z demonami przeszłości, które nie pozwalają otworzyć się na nowe życie, których głos z tyłu głowy nie pozwala ruszyć na przód.

Zapewne każdy z Was, ma takie swoje wyjatkowe miejsce, w którym czuje spokój, bezpieczeństwo, gdzie udaje się zawsze, kiedy szuka pocieszenia od codziennych trosk i kłopotów. Dla czwórki bohaterów książki „ Niedoskonali ” takim miejscem staje się knajpa z muzyką fado w jednej z biednych dzielnic Lizbony. To tam, pośród dźwięków muzyki, smaków i zapachów portugalskiego jedzenia, krzyżują się ich losy. Poznają się w momencie, gdy każde z nich próbuje odciąć się od bolesnych wspomnień. Nie wiedzą jeszcze, że będzie to początek narodzin przyjaźni i miłości, które mają moc zwalczyć największe demony.

„ Fado to tęsknota i nostalgia za wszystkim, smutek i ból, którego inaczej nie można wyrazić ”.

„ Niedoskonali ” to powieść niezwykle aktualna. Uświadamia, jak ważne jest uporanie się z trudną przeszłością, by w pełni otworzyć się na to, co przed nami. Jak ważny jest drugi człowiek i zaufanie, ktorym niezawsze jest łatwo obdarzać.
Była to bolesna, ale dająca otuchę podróż nie tylko do Lizbony, ale też w głąb ludzkich relacji.
Idealna do czytania w ciepły letni wieczór.
Serdecznie polecam.

„ Ja wolę wschody słońca. Każdy zachód, nawet ten najpiękniejszy jest końcem czegoś. Wschód słońca to zapowiedź nowego dnia, w którym może wydarzyć się wszystko ”.