Podwójne mosty Wenisany recenzja

„Zimne wody Wenisany” zaskoczyły mnie na każdej płaszczyźnie. Nieoczywiste, nietypowe, a przy tym niesamowicie fascynujące. Głęboko zapadły mi w pamięć i była to jedna z książek, o których najczęściej rozmyślałam w 2021 roku.

I wreszcie przyszedł czas na kontynuację.

Po zaskakującym zwrocie akcji, w Wenisanie, gdzie od dłuższego czasu panowała napięta atmosfera, wybucha wojna. Wojna, która uderza najmocniej w zwykłych mieszkańców, zamieniając ich życie w piekło. Zmasakrowane ciała na ulicach, zwiększające się liczby żołnierzy, patroli, przeładowane szpitale.
A w tym wszystkim dwunastoletnia dziewczynka, samotna i znienawidzona przez wszystkich.

To jedna z tych książek, o której – nieważne, czego będziemy się spodziewać – i tak dostaniemy coś zupełnie innego. Drugi tom, tak samo jak pierwszy, pełen jest nie oczywistości i dziwności, zaczynając od tego, że pozornie są to powieści dla dzieci, sama bohaterka ma 12 lat, ale świat, w którym żyje jest mroczny, niebezpieczny, pełen spisków oraz przemocy. Nie jest to do końca lektura dla dzieci, raczej dla starszej młodzieży, która oczekuje od książki „czegoś więcej” i która chce zanurzyć się w poważnym, i nawet nieco groźnym, klimacie książki. To powieść dla osób, które chcą się bawić metaforami, niedopowiedzeniami, wyszukiwać drugiego dna oraz czytać między wierszami.

„Podwójne mosty” to więcej tajemnic i zagadek, niż odpowiedzi. Nie można zarzucić autorce pomysłowości, zdarzyło się nawet, że przeszły mnie ciarki! Natomiast, momentami czułam się zagubiona i nie potrafiłam połączyć następujących po sobie wydarzeń. W dalszym ciągu nie potrafię wyobrazić sobie w głowie przedstawionego świata, pięter i struktury miasta. Dla mnie jest dość mocno chaotyczna, niejasna, choć zapewne taka właśnie miała pozostać w wizji autorki.

Tym razem fabuła przenosi się do Weniskajlu i nieco zabrakło baśniowego klimatu Weniswajtu oraz jego nietypowych mieszkańców. Jednak autorka lubi bawić się kontrastami i z podwodnej krainy przenosi czytelnika w realia pełnej niebezpieczeństw wojny, przemocy i dziecka szukającego miejsca w tym dziwnym, nieprzyjaznym świecie. Agaty niewiedzącej komu może zaufać, a kto może ją zdradzić.
Pierwszy tom całkowicie mnie oczarował, ale kontynuacja w swojej dziwności odrobinę zmęczyła, ponieważ w końcu chciałabym więcej zrozumieć z tego świata. Aczkolwiek fabuła intryguje i wciąga, więc na pewno będę czekać na kontynuację.

Jeśli szukasz literackiej przygody i powieści, która zaskoczy Cię nie oczywistością, poetyckim językiem i odrobiną mroku, to będzie idealna książka dla Ciebie. Jeśli jednak nie interesują Cię niejasności i metafory, a konkretnie zarysowana fabuła i świat, to nie będzie pozycja, która przypadnie Ci do gustu.