Nierozłączne recenzja

Simone de Beauvoir "Nierozłączne"

"In memoriam", to ku pamięci przedwcześnie zmarłej przyjaciółki z lat młodzieńczych Élisabeth Lacoin, przez przyjaciół nazywanej Zazą, napisała Simone de Beauvoir "Nierozłączne". Zamknięte na niespełna dwustu stronach wspomnienia, obejmujące okres dzieciństwa i młodości obu dziewcząt, przypadający na lata tuż po pierwszej wojnie światowej i początek dwudziestolecia międzywojennego. "Nierozłączne" w postaci rękopisu w oczekiwaniu na wydanie przeleżały ponad pół wieku, by pojawić się niedawno na rynku wydawniczym opatrzone wstępem Margaret Atwood.

Jeśli spojrzymy na świat po pierwszej wojnie światowej, okaże się jak surowemu wychowaniu podlegali młodzi ówczesnych czasów. Szczególnie kobiety, chociaż nie tylko. Okaże się również, jak wyboistą drogę z domu rodzinnego musiała przejść Simone, by stanąć w miejscu, w którym znalazła się kilkadziesiąt lat później, jako głos feminizmu i autorka "Drugiej płci", chociaż to nie ona jest główną bohaterką wspomnień.

Wyzwolenie i równy dostęp do tego, co oferuje nam świat nie obywa się bez ofiar. Tak w dużym skrócie podsumowałabym "Nierozłączne" Simone de Beauvoir. I to jest ciągle aktualne. Autorka w tej kompaktowej opowieści o przyjaźni dwójki młodych dziewcząt z niezbyt bogatych, ale dość konserwatywnych domów, niezwykle dokładnie kreśli również ówczesny obraz francuskiego społeczeństwa, pokazując świat, w którym dorośli układają młodym życie, tak jak kiedyś czynili to ich rodzice, kontrolując, nadzorując i regulując je w każdym, nawet najmniejszym, aspekcie. Świat, w którym rządzi Bóg, konwenanse i rygorystyczne zasady, których nie wolno łamać.

W tym świecie spotykają się najpierw dwie dziewięcioletnie dziewczynki, które po kilku latach wyrastają na nastolatki, wreszcie stają się młodymi kobietami. Pozbawione jakichkolwiek przywilejów przysługujących wiekowi, mające obowiązek dostosowania się do wymagań stawianych im przez świat dorosłych, podporządkowane woli Boga. Andrée (Zaza) i uwielbiająca swoją przyjaciółkę Sylvie (Simone) dostrzegają społeczne niedogodności narzucane im przez środowisko. Jak i czy w ogóle można się stamtąd wyrwać? Bez wyrzutów sumienia uciec od szykowanej przez innych przyszłości? Znaleźć w sobie na tyle siły, żeby się nie poddać?

Opatrzone również wstępem napisanym przez Simone de Beauvoir, zdjęciami oraz fragmentami listów "Nierozłączne" ukazują jak wysoka jest stawka, o którą przyszło zawalczyć Zazie.