Niewinni recenzja

"Nie możemy pozwolić, by kobiety, które wyrządziły nam tyle zła, czerpały z życia pełnymi garściami. Każdy ma prawo do szczęścia, ale pod warunkiem, że nie buduje go na nieszczęściu innych."

Książki Marcela Mossa są kopalnią trafnych cytatów, a "Niewinni" do tego grona dołączają. Trzeci tom serii "Echo", tak długo wyczekiwany przez moją osobę, w końcu trafił w moje ręce i od razu musiałam zabrać się za czytanie.

Z niecierpliwością i pewną dozą ekscytacji śledziłam dalsze losy głównych bohaterów. Sandra i Igi to dość ciekawa para, do której czuję się sympatię i życzy im się jak najlepiej. Oboje pokiereszowani przez życie nadal żyją nadzieją, że ich rodziny zaznają spokoju i choćby pozornego, chwilowego szczęścia. Póki co dostają nowe zlecenie, które może pomóc w rozgłosie o Agencji Poszukiwań Osób Zaginionych.

Głównymi wątkami "Niewinnych" są zaginięcie dziecka, pedofilia, depresja, chęć posiadania dziecka, zemsta, odtrącenie. Nie chcę zdradzać zbyt wiele, ponieważ każdy z tych wątków jest ważny. Mogę jedynie zapewnić, że napięcie będzie towarzyszyło od początku lektury i nie odejdzie się od niej, dopóki nie zastanie się ostatniej kropki. Wiele emocji przelewało się przeze mnie w trakcie lektury. Najbardziej wstrząsnęły mną rozdziały, gdzie z perspektywy pedofila poznaje się jego tok myślenia, walkę ze sobą i negatywny społeczny stosunek do jego osoby. Miałam bardzo sprzeczne odczucia, co wywołało chaos w głowie.

Powracają wątki dotyczące Leny i zaginionego brata Igiego, które ponownie zaskakują i podsycają apetyt na kolejne tomy serii "Echo".

Zmiana miejsca akcji poszukiwań zaginionych przez głównych bohaterów, śledztwo przy którym współpracują z policją, zaciśnianie przyjaźni między Sandrą i Igim, to kolejne powody, by sięgnąć po "Niewinnych". Nadal podtrzymuję, że jest to moja ulubiona, najukochańsza seria, w dodatku kryminalna, od Marcela. Z czystym sumieniem mogę ją polecić każdemu, natomiast czy się spodoba zainteresowanym, to już indywidualna sprawa. Niespełna 400 stron dobrej lektury zostanie pochłonięte w jeden wieczór, no może dwa, by kolejne długie dni pozostawiały za sobą smak tęsknoty za bohaterami. Już czekam z niecierpliwością na kolejny tom.