Tak będzie prościej recenzja

Recenzję niniejszą należy zacząć od tego, że Semczuk pisze bardzo dobrze i, jak się okazuje, nie tylko reportaże. „Tak będzie prościej” to książka, którą czyta się lekko i łatwo, niech jednak nikogo nie zwiedzie ta lekkość narracji. Wieloletnie doświadczenie publicysty i reportażysty przekuwa tutaj Autor na świetnie napisany kryminał z fabułą osnutą wokół prawdziwych wydarzeń, które trudno nazwać historią łatwą i przyjemną.

„Tak będzie prościej” opowiada o tajemniczym życiu, a przede wszystkim o zagadkowej śmierci legendy karkonoskich przewodników, „przewodnika przewodników” - Tadeusza Stecia. Był to przewodnik sudecki, krajoznawca, gawędziarz, autor przewodników górskich i artykułów dotyczących głównie przeszłości Sudetów Zachodnich. Na Dolnym Śląsku zamieszkał w roku 1946 r. Śmierć miał tragiczną – został zamordowany w nocy z 11 na 12 stycznia 1993 r. we własnym mieszkaniu w Jeleniej Górze. Sprawców nigdy nie ustalono.

Semczuk umiejętnie wykorzystuje autentyczne wątki i dorzuca do nich wytwory swojej wyobraźni, skutkiem czego otrzymujemy interesującą lekturę. W tle zaś mamy portret Polski i jej mieszkańców początku lat 90. XX w. wraz z ich marzeniami, obawami i uprzedzeniami. Raczkujący kapitalizm w nie całkiem jeszcze nowej rzeczywistości; solidna dawka reporterskich obserwacji.

Dla książki ważni są jednak i bohaterowie. Tutaj główną postacią jest Komisarz Ciszewski („Cichy”), sympatyczny dobry glina, jeszcze nie zgorzkniały, ale już odarty z części złudzeń. Dobrze wpisany w klimat początku lat 90. XX w. Jest także towarzyszący Ciszewskiemu komisarz Albin Plesiński. I tutaj informacja dla miłośników kryminałów Ćwirleja – Plesińskiego szkolił i przyuczał do zawodu największy farciarz spośród poznańskich milicjantów, Teofil Olkiewicz. Takie nawiązania, mrugnięcia w stronę innych bohaterów i powieści umiejętnie wplecione w fabułę są zawsze ciekawą niespodzianką (a u Semczuka znajdziemy ich więcej).

Na uwagę zasługuje także styl: równa wartka akcja, opierająca się głównie na dialogach, co dynamizuje fabułę. Wątki poboczne się pojawiają, lecz nie są (na szczęście) nadmiernie eksponowane. To się naprawdę dobrze czyta!