Stowarzyszenie Słodkiej Zemsty recenzja

"Stowarzyszenie Słodkiej Zemsty" - Anna Langner

Kto jest ze mną dłużej, doskonale wie, że uwielbiam książki Anny Langner i choć każda Jej książka jest zupełnie inna, to jeszcze żadna do tej pory mnie nie zawiodła. Czy z tą książką jest tak samo?

Autorka przyzwyczaiła mnie do tego, że jaką książkę by nie napisała, to zawsze pomiędzy bohaterami lecą iskry. Tutaj jest niby tak samo, a jednak zupełnie inaczej! Ta książka niesamowicie mnie zaskoczyła! Nawet nie potrafię do końca określić, w jaki sposób, ale jest tutaj doskonałe połączenie zupełnych sprzeczności. Z jednej strony jest to historia o zdradzie i zemście, ale z drugiej - subtelna i romantyczna opowieść o rodzącej się miłości, która nigdy nie powinna się przydarzyć. A z jeszcze trzeciej strony - jest to chyba najbardziej komediowa historia autorki, pomimo trudnych momentów, z którymi przyjdzie się zmierzyć bohaterom. Daniel jest niezwykle męski i przystojny, a z drugiej strony to bardzo wrażliwy mężczyzna, który uwielbia książki i nie wstydzi się swojej miłości do "Ani z Zielonego Wzgórza". Sara trafia do Stowarzyszenia Słodkiej Zemsty i ma bezlitośnie zemścić się na Danielu za swoją przyjaciółkę, ale dręczą ją coraz bardziej wyrzuty sumienia. To wrażliwa i nieco naiwna dziewczyna, która w ludziach widzi przede wszystkim dobro, a po zdradzie Jacka została otoczona przez nowe przyjaciółki, które żyją zdawałoby się wyłącznie żądzą zemsty. Czy Sara odnajdzie najlepsze wyjście z patowej sytuacji w jakiej się znajdzie?

Całego smaczku historii dodaje niesamowity klimat biblioteki i starych książek, a także nietuzinkowa drugoplanowa postać - szalonej bibliotekarki - pani Ani, w której niewątpliwie dopatrzyłam się postaci samej autorki! Świetny pomysł na kreację tej bohaterki!

Ta książka tak mnie zauroczyła, że mam ochotę ponownie ją przeczytać, a bardzo rzadko czytam książki więcej niż raz. Czuję, że kiedyś ponownie po nią sięgnę! Wszak "Ludzie gromadzą książki dla ładnych okładek i z sentymentu. Są dla nich jak trofea. Zresztą sama tak robiłam. Tymczasem to używanie książek nadaje im sens. Bez czytelników są jedynie przedmiotami. Kartkami papieru, które się kurzą."

Ps. Czyżby Epilog był wstępem do Klubu Złamanej Dumy? 🤔 Jeśli tak, to nie mogę się doczekać!