Księgi zapomnianych żyć recenzja

W Księgach Zapomnianych Żyć poznajemy Emmeta Farmera, który razem ze swoimi rodzicami i siostrą Altą pracuje w gospodarstwie. Na początku historii widzimy go w momencie, gdy mimo słabości po niedawno przebytej chorobie stara się pomóc rodzicom z nadmiarem pracy.

Pewnego dnia, po powrocie z pola zostaje wezwany na praktykę jako oprawiacz do pobliskiego zakładu introligatorskiego, co wzbudza jego lęk. Książki są w świecie chłopaka czymś mrocznym i zakazanym i nie rozumie dlaczego to właśnie on zostaje wybrany. Po przybyciu do domu Seredith, starszej kobiety, która od wielu lat zajmuje się oprawianiem, zaczyna poznawać sekrety tej niecodziennej sztuki, które mieszają się z napadami ciemności, która go pochłania.

Sam wątek oprawiania książek totalnie mnie zafascynował i czekałem na momenty, kiedy dowiemy się więcej. Książki w tym świecie nie są zwykłymi książkami, a wspomnieniami, usuniętymi z głowy. To oprawiacze w pewien sposób wydobywają tę wspomnienia i oprawiają je, tworząc niezwykle zdobione księgi. Główną motywacją takich działań jest uniknięcie przykrych wspomnień, jednak wśród bogatej warstwy społecznej obserwować to w jaki sposób ta możliwość powoduje zepsucie moralne na wielu poziomach.



Widzimy różne postawy bohaterów, które z biegiem czasu jesteśmy w stanie rozszyfrować. Postacie są ciekawe, a ich losy fascynujące. Mimo tego, że występuje tutaj istotny wątek fantastyczny to główną oś fabuły stanowi romans, o czym, przyznam szczerze, nie miałem pojęcia na początku lektury. Postać Seredith przypomina mi jedną z postaci z serialu Dom Grozy, a niektóre wątki w pewien sposób kojarzą mi się z mroczniejszą wersją Dumy i uprzedzenia do której to pasują nawet wiejskim klimatem.

Księgi zapomnianych żyć to historia przez którą się płynie. Jednego dnia przeczytałem ponad 400 stron i nie byłem w stanie się od niej oderwać, dlatego nie chcę zdradzać zbyt wiele, bo ogromną przyjemnością jest powolne odkrywanie fabuły. Początkowo niejasna historia z biegiem czasu odkrywa kolejne wątki i jesteśmy w stanie powoli dopasowywać kolejne elementy tej układanki. To historia, którą naprawdę warto poznać i jestem pewien, że jeszcze do niej wrócę.