Aby, znów było pięknie recenzja

Lub myślisz o tym jak wiele z siebie ofiarowałeś.”

W tomiku, „Aby, znów było pięknie” to czas wspomnień tych dobrych dni i tych, które sprawiły nam przykrość. Wspominamy cudowne i beztroskie dzieciństwo. Chwile z mamą, kiedy śpiewałyśmy wspólnie piosenki, kiedy czytała i opowiadała nam bajki na dobranoc, kiedy uczyliśmy się czytać swoje pierwsze czytanki. Oraz te chwile, gdzie nie ma przy nas taty, choć obecność jego zawsze jest odczuwalna „jego niewidzialna dłoń, nawet na chwilę nie opuszcza mnie, strzeże mnie, przed każdym złem”.

I choć dzieciństwo przeminęło i wydawałoby się, że najlepsze dni za nami autorka mówi nam, abyśmy rozejrzeli się wokoło, „a dostrzeżesz, że to, co najlepsze, jest jeszcze przed tobą”, „a dostrzeżesz jeszcze w swoim życiu piękno”. Bo przecież przed nami dorosłość, prawdziwe życie.

Dorastamy i mierzymy się z własnymi problemami „ciężka twoja dola, musisz dźwigać ciężar świata, na swoich ramionach”. W pewnym momencie swojego życia popełniamy mnóstwo błędów, czujemy się zagubieni, cierpimy w samotności, złościmy się na siebie i na pędzący czas. W tym wszystkim staramy się mimo wszystko nie „pomijać żadnego dnia” i doceniać to, co mamy w danym momencie z myślą, że,

„może jesień życia, chociaż trochę

nadchodzącą starość, nam osłodzi”

Tomik wierszy jest wspomnieniem tylko kilku chwil z życia. Dzięki niemu możemy bliżej poznać duszę autorki i cząstkę jej życia. Jej dzieciństwo, dorastanie, jej troski i marzenia. Mimo smutków w większości wierszy widać tętniącą w nich nadzieję. I choć trudno w to uwierzyć jeszcze w tym życiu coś dobrego może nas spotkać. Powinniśmy zachować siły do codziennych zmagań, nie poddawać się, walczyć o siebie i o swoje marzenia, słuchać głosu swojego serca i kierować się rozumem, aby znów mogło być pięknie.

„Choć obecnie, jesteśmy zagubieni

Nadal, dzięki wzajemnej pomocy, oddychamy”



Za możliwość zapoznania się z wierszami serdecznie dziękuję autorce Kindze Michałowskiej.