Zadzwoń, jak dojedziesz recenzja

Przepiękna opowieść o rodzinie. O bliskości i potrzebie wsparcia w trudnych chwilach. Podczas lektury, wielokrotnie potrzebowałam chusteczek. W wielu momentach zadawałam sobie to, jakże trudne pytanie: Jak jak zareagowałabym w takiej, patowej sytuacji?"
Czytając " Zadzwoń, jak dojedziesz" wspominałam, ile to razy od moich rodziców słyszałam tę tytułową prośbę... Nieustannie. Czasami mnie to denerwowało i przerastało. Wybijało z rytmu dorosłości i zmuszało do działań wbrew sobie.
Podziwiam styl Jakuba Bączykowskiego. Trochę, jakbym oglądała film o znajomych z sąsiedztwa. Myślę, że czytelnik sięgając po ten tytuł wzruszy się i będzie mu trudno oderwać się od wspomnień. Bo one, na pewno, pojawią się w momentach pełnych emocji i strachu i przyniosą
bolesne pytania: "Co będzie z moimi starzejącymi się rodzicami i opieką nad nimi? Czy stanę przed podobnymi dylematami, jak bohaterowie książki? Czy będę umiał zaopiekować się troskliwie starzejącymi się rodzicami? Jak rozwiążę wszystkie nawarstwiające się problemy?

Dziękuję autorowi za wzruszenie i tęsknotę. Za poruszenie wielu nut w sercu, które dawno nie odczuło takich ogromnych emocji przy czytaniu.
Chwile spędzone z rodziną pana Ryszarda i jego żony Wandy oraz trójki ich dzieci, to morze smutku, który przeżywałam czytając o próbach pogodzenia przez dzieci swojego życia z opieką nad samotnym po śmierci żony - tatą.

Była też nadzieja i radość z odnalezienia się rodzeństwa zagubionego na życiowych szlakach.
Pojawiła się zaduma, gdy padły bardzo bolesne, okrutnie oceniające postawę rodzeństwa, słowa sąsiadki Wioletty. Autor w postscriptum zadał wiele pytań, m.in. dotyczących prawa do oceniania postaw innych ludzi i granic swojego życia, które zazwyczaj są subiektywne i doprawione emocjami.

Takie mocne zakończenie książki spowodowało, że na pewno będę do niej wracać, aby skonfrontować się z wymagającymi i skomplikowanymi pytaniami.

Na koniec przytoczę fragment z pamiętnika Ryszarda;

Rekomenduję tę książkę! Nie dacie rady odłożyć jej na półkę i ... zapomnieć.