Noc Kupały recenzja

Drugi tom serii Kwiat paproci to “Noc Kupały” autorstwa Katarzyny Bereniki Miszczuk to kontynuacja przygód Gośki, uczennicy Szeptuchy. Fabuła w pierwszym tomie została bardzo sprawnie zarysowana, Gośka stoi przed bardzo trudnym wyborem. Jakkolwiek by nie zdecydowała, decyzja jest trudna i będzie niosła konsekwencje, a jeden błąd może ją zniszczyć. Nie tylko bogowie wyciągają rękę po kwiat paproci, lecz również Mieszko jest zainteresowany tym, jaką decyzje podejmie Gośka.

Gośka nie czuła nigdy słowiańskich klimatów, nie wierzyła w bogów, nie chciała uczyć się na Szeptuchę, wolała swoją karierę związać z medycyną a nie z zabobonami. Uczucie między praktykantką Szeptuchy a Mieszkiem rozwija się, lecz decyzja, którą musi podjąć Gośka, komplikuje im wszystko. Główna bohaterka zaczyna się przygotowywać do dnia, w którym dokona decyzji, pomaga jej w tym nie tylko Mieszko, ale również Jaga i Mszczuj. Bogowie zastraszają i walczą o przychylność młodej szeptuchy, dla nich liczy się tylko kwiat paproci. Oprócz bogów i uczucia jakim darzy Mieszka, Gośka doświadcza wizji, w której poznaje nowe zagrożenie, byłą Mieszka.

Nie chcąc zdradzać zbyt wiele, muszę przyznać, że autorka świetnie wpisała do fabuły wizje Gośki. W pierwszym tomie pozwoliły one nam poznać lepiej Mieszka, w drugim tomie zostajemy zaznajomieni z kolejnym romansem w fabule. Ten wątek jest bardzo ważny, ponieważ wnosi nową postać, która dobrze nie życzy głównej bohaterce. Co to Gosławy to muszę się przyznać, że jest to kolejna główna bohaterka, która mnie strasznie mierzi. Jej nastawienie do życia strasznie irytuje, ciągle jej coś nie pasuje, czegoś się boi a jej hipochondria jest chyba najgorszym elementem fabuły. Jej zachowanie nie jest adekwatne do wydarzeń w książce, może miał być to punkt humorystyczny w książce, lecz przez cały czas tylko denerwuje, do tego dodać jej gapowatość i mamy bohaterkę, którą ciężko polubić.

Często moimi ulubionymi bohaterkami są te z dalszego planu, tak jak w “Ja, diablica” uwielbiałam Azazela, tak w cyklu Kwiat paproci uwielbiam Babę Jagę. Humor jaki wprowadza do książki jest genialny, o niebo lepszy niż ten na siłę wciskany przez Gosławę. Dlatego fakt, iż autorka w tym tomie zaznajamia nas z przeszłością Mszczuja i Jagi, jest fenomenalny. Autorka przedstawiła nam szerzej kilku bogów i muszę przyznać, że Mokosz jest naprawdę ciekawą postacią. Nie mogę się doczekać, aż będę miała czas sięgnąć po kolejne tomy, jestem bardzo ciekawa co jeszcze autorka przygotuje Gosi i Mieszkowi.

Na koniec muszę przyznać, że okładki prezentują się bardzo ładnie na półce, są kolorowe, każda przedstawia kogoś innego. “Noc kupały” prawdopodobnie przedstawia Mieszka, zmysłowego mężczyznę, czyli odzwierciedla dokładnie to co zastaniemy w książce. Odrobinę zmysłowej przeszłości i teraźniejszości Mieszka. Nie chce oceniać książek, póki nie przeczytam całego cyklu, lecz już wiem, że będzie on dość wysoko na mojej prywatnej liście najlepszych serii fantastycznych.