Normalni ludzie recenzja

Książka, która niejednego wpędzi w plątaninę emocji, niedopowiedzeń, kołatającego się w głowie pytania "dlaczego?", A może raczej stwierdzenia "też tam byłam/byłem".

O książce "Normalni ludzie" Rooney Sally usłyszałam kilka miesięcy temu, od razu też stwierdziłam, że musi to być pozycja obowiązkowa na mojej liście. Wiele recenzji i wielkich nagłówków przewinęło mi się przed oczami, zarówno takich, które odpychały, jak i przyciągały mnie do tej książki... W końcu nadszedł dzień kiedy sama postanowiłam zagłębić się w historię, która wywołuje aż tyle sprzecznych emocji wśród czytelników.

Historia Marianne i Connel rozpoczyna się w czasach ich liceum w 2011 roku, cała książka opisywana jest w czasie teraźniejszym z dość nietypowo zapisanymi dialogami... Przyznaję, że czasem sama się zastanawiałam gdzie ja jestem, co tu się dzieje i kto to do mnie 'mówi'. Marainne i Connel to nasi tytułowi NORMALNI ludzie, dzięki którym zanurzamy się w świat wielu emocji: szczęścia, zauroczenia, miłości, odtrącenia, niepewności, lęku i depresji.

Tematy poruszane w książce wydają się bardzo bliskie zarówno mi jak i zapewne reszcie milenialsów. Odnoszę wrażenie, że chyba każdy z nas spotkał się kiedyś chociaż z jednym z wyżej wymienionych uczuć, bo chyba tak otwarcie możemy je nazwać.

Marianne jako młoda dziewczyna z ‘dobrego’ domu nie jest lubiana w szkole, uważana za dziwaczkę, nie wpasowuje się w założone przez rówieśników ramy, zapewne nikt nie spodziewałby się jej dość dziwnej więzi ze szkolnym sportowcem.
Autorka pozwala nam zanurzyć się w historię młodych ludzi, którzy wspólnie przeżywają swoją drogę przez dorosłość. Dorosłość, która nie jest tak prosta i kolorowa, jaką zapewne każdy z nas wyobrażał sobie jeszcze będąc dzieckiem. Bohaterowie wchodzą w świat lęku, chęci uniesienia, zrozumienia i osiągnięcia sukcesu w swoim życiu, jednak na ich drodze stają problemy, depresja, brak zrozumienia i niepewności o swoje dalsze losy.

Normalni ludzie, jak nazwała ich autorka sprawili, że momentami odnajdywałam w ich historii odłamki swojego życia, przeżyć czy emocji, jakie odczuwałam przechodząc równie niełatwą drogę do osiągnięcia ‘szczęścia’. Podczas czytania odczuwałam melancholię, która potrafiła zamienić się w lęk czy nawet pewnego rodzaju współczucie. Jestem przekonana, że otworzyła ona moje oczy na wiele problemów, które nie zawsze są poruszane.

Sally Rooney okrzyknięta „Salingerem epoki Instagrama” przekazuje w nasze ręce książkę, która na pewno nie podpasuje każdemu, mimo wszystko zachęcam do przeczytania i wydania własnej opinii.