Czas śmierci recenzja

"-Aby być dobrym, nie trzeba Boga. Rozróżnienie dokonuje się tu- zastukała się w pierś"

Sara Adam prowadzi sprawę Jubileuszowego Mordercy. Zbliża się dzień kiedy corocznie składa swoją ofiarę. Policja za wszelką cenę chce schwytać mordercę przed kolejnym morderstwem.
Komisarz Sara dostaje również sprawę samobójstwa nastolatki. Nieszczęśliwa miłość? A może coś więcej?
W tym samym czasie jeden z księży ma przekonać drogiego, aby zrzucił sułtanne za swoje niewybaczalne grzechy. Perswazje jednak wejdą na wyższy poziom. Taki, z którymi standardowe zasady kościoła nie powinny się z tym zgadzać.
Drogi wszystkich bohaterów, zarówno żywych jak i natywnych łączą się ze sobą przy kolejnej zbrodni, a sekrety kościoła, polityków i współpracowników policji wyciągają na światło dzienne coraz mroczniejsze obrazy.

Kochani co to była za książka! Nie spodziewałam się, aż tak dobrej fabuły. Biorąc ją do ręki wiedziałam, że będzie to dobry, mocny kryminał, ale to co otrzymałam przeszło wszystkie moje najśmielsze oczekiwania.
Ten kto zna Autora wie, że potrafi zrobić miazgę z mózgu czytelnika, ale teraz przeszedł sam siebie.
Nawet na chwilę nie można odłożyć książki, ponieważ zwroty akcji wbijają w fotel. Standardowo nie jest to lekka i przyjemna historia na miły wieczór z herbatą pod kocykiem. Przy niej trzeba wytężyć umysł, aby nic nie umknęło, nic się nie rozmyło.
W każdej chwili czuje się zapach śmierci na ramieniu. Ciężko się go pozbyć nawet zamykając książkę.
Czas śmierci pozostawia w głowie czytelnika haos. Haos myśli na temat świata i jego brutalności.
No i Ci bohaterowie...Max Czornyj umie w specyficzne postacie. Opisuje ich tak dobrze, że widzi się ich siedzących obok. Materializują się obok nawet jeśli obrazy nie są najmilsze. Wbrew pozorom wszystkich polubiłam, a przede wszystkich zrozumiałam. Nawet negatywne postacie wzbudziły mój podziw. To kolejny dowód na wyjątkowość pióra Autora.
Czy polecam? Zdecydowanie tak. Dla miłośników niezwyczajnych kryminałów to uczta najbardziej wyśmienita.