Epidemia recenzja

Przyznam bez bicia – obecne nastroje, sytuacja w kraju i na świecie, wywołały we mnie chęć sięgnięcia po thriller medyczny, najlepiej z wątkiem epidemiologicznym. Łatwo było wybrać Cooka, postanowiłam jednak nie czytać kolejny raz Nosiciela (darzę niewyjaśnioną miłością, ale może to miłość do Jacka), a uzupełnić braki w powieściach wcześniejszych. Także tego, padło na pozycję o niezwykle oryginalnym tytule, czyli na Epidemię.

Łatwo się domyślić co jest tematem przewodnim. Mamy więc wybuch kilku ognisk epidemii gorączki krwotocznej Eboli w prywatnych klinikach na terenie USA. Co łączy ze sobą wszystkie przypadki, a raczej w jaki sposób doszło do zakażenia pacjentów zero? Na to pytanie szuka odpowiedzi Marissa Blumenthal, początkująca pracownica Centrum Kontroli Epidemiologicznej.

Szczerze? Nie ma tu wartkiej akcji. Kolejne epidemie pojawiają się w odstępie około miesiąca, a przybycie na miejsce ekipy CKE to przede wszystkim zadbanie o zebranie wywiadu epidemiologicznego i przypilnowanie kwarantanny. W międzyczasie Marissa stara się rozwikłać zagadkę pochodzenia wirusa i oczywiście naraża się na przykre konsekwencje. Z czasem staje się niemal Jackiem Reacherem tylko w wersji mini, czyli niewiele ponad 150cm wzrostu i 45kg wagi. Ale czy odebrało to przyjemność czytania? Ani trochę.

U Cooka uwielbiam cudowne wyważenie między interesującą fabułą (tak, tak, jest schematyczny) a natłokiem informacji medycznych. Każdy laik się połapie w zagwozdkach tematycznie wyspecjalizowanych, a i dowie się być może czegoś nowego (wspominałam już o Jacku Stapletonie, polecam cykl tym, którzy lubią bohaterów patologów). Tutaj na tapecie pojawił się wirus Eboli, jego „historia”, pochodzenie, obraz epidemiologiczny, krwawe żniwo. Dość powiedzieć, że do czasów współczesnych jest to wirus nie w pełni zrozumiany – nie ma pewności skąd się bierze, a pierwszą szczepionkę przeciwko niemu zarejestrowano w zeszłym roku!

I jeszcze jedno, dla wszystkich fanów technologii. Powieść jest z 1987 roku. Nie ma tu wszędobylskich komóreczek, tablecików, GPSa i innych udogodnień (lub form kontroli) jakie znamy. Dla niektórych może to stanowić problem, no bo jak to, przecież obecnie pewne sytuacje by nie przeszły. Jasne, ale osobiście ani trochę mi to nie przeszkadzało. Nawet miło było poczuć ten „zew wolności”.

Aha, i to oczywiście znakomita pozycja dla wszystkich, którzy uwielbiają medyczne teorie spiskowe.