Nekrosytuacje. Perełki z życia grabarza recenzja

"W końcu jego serce się zatrzymało, czuł ból, ale raczej nie strach, ponieważ małe dzieci nie rozumieją, co to jest śmierć"
~~~
Lubię czasem sięgać po książki z zupełnie innego spektrum niż zwykle. Od fabularyzowanych powieści o miłości czasem trzeba odpocząć. Myślałam, że "Nekrosytuacje" Guillaume'a Bailly'ego mi w tym pomogą. Czy to się udało? W sumie sama nie wiem.
Ale najpierw krótkie wprowadzenie do książki. Autor spisał w tych kilkuset stronach wspomnienia swoje, jak i swoich znajomych po fachu, z pracy jako grabarz. "Nekrosytuacje" to zbiór historii wzruszających, poruszających, niekiedy zabawnych, a innym razem skłaniających do małych refleksji nad swoją egzystencją. To prawdziwe historie z niemałą dozą dreszczyku.
Tak wskazywał opis. Kierując się nim myślałam, ze faktycznie trafię na książkę, która wywoła we mnie masę skrajnych emocji. Miałam się śmiać i płakać podczas lektury. No niestety tak nie było. Gdybym miała opisać tę książkę jednym przymiotnikiem to byłoby to słowo "nudna". Tak, właśnie. Książka o grzebaniu zwłok była nudna. Kto by się spodziewał? Właśnie ja niekoniecznie. Opis był tak zachęcający. Wzbudził we mnie nadzieję na to, że faktycznie da się te żmudne procesy i niekoniecznie przyjemne doświadczenia pokazać w sposób ciekawy i wciągający. A jednak się zawiodłam. Na palcach jednej ręki mogę policzyć momenty, gdzie uśmiechnęłam się pod nosem z powodu absurdalnych sytuacji jakie przeżył Bailly i jego znajomi. Obrzydzenie czy smutek tak naprawdę nie towarzyszyło mi wcale. Nie wiem czego to kwestia. Historie same w sobie miały jakiś potencjał na to, żeby faktycznie wzbudzić ten emocjonalny rollercoaster u czytelnika. Może to styl autora? Sama nie jestem pewna. Niestety mam wrażenie, że wiele sytuacji zostało do książki wepchnięte na siłę, tak jakby ta część angażująca odbiorcę była zbyt krótka, aby opłacało się ją wydawać. No nie wiem. Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Wiem, że znajdą się osoby, dla których będzie to strzał w dziesiątkę, ale niestety ja do nich nie należę.