O włos recenzja

W ostatnim czasie miałem okazję sięgnąć po nową powieść Katarzyny Bondy „O włos’”. Nie jest to pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałem, ale ta według mnie jest najlepsza. Katarzyna Bonda przez niektórych zwana królową kryminału, która potrafi wprowadzić czytelnika w świat swoich bohaterów i nie pozwala oderwać się od kolejnych kart powieści.

W książce poznajemy głównego bohatera, byłego policjanta z ciekawą przeszłością – Jakuba Sobieskiego, który staje przed szansą, znalezienia seryjnego mordercy a co za tym idzie zrehabilitowania się i powrotu do policyjnych struktur. W poszukiwaniach mordercy pomaga mu, a raczej On pomaga policjantce Adzie, która poszukuje mordercy z powodów osobistych – morderca najprawdopodobniej porwał jej przyrodnią siostrę Beatę, a ostatni, który ją widział to nikt inny tylko… Jakub Sobieski. Książka ukazuje świat prostytucji, poczynając od „zwykłych tirówek”, na luksusowych prostytutkach kończąc, które za swoją „pracę” pobierają tysiące euro. Sprawę komplikują sutenerzy dbający o dyskrecję swoich klientów, były komendant policji, który oprócz tego, że kieruje siatką prostytucji i dilerami narkotykowymi to jest ojcem Ady i Beaty. Życie osobiste Jakuba Sobieskiego to również ciekawy wątek. Żona, która ma romans z przełożonym, w życiu Jakuba pojawia się tylko wtedy, kiedy chce lub gdy ma problemy z kochankiem. Dziwi mnie fakt, że Jakub akceptuje taki… układ, bo ciężko nazwać to małżeństwem. Jaka silna musi być miłość, że jest w stanie wybaczyć wielokrotne zdrady, jak zakochany jest mąż, że przyjmuje żonę z otwartymi ramionami po jej wielokrotnych zdradach i jest świadomy, że ostatnia zdrada tak naprawdę nie jest tą ostatnią.

Wielokrotnie czytając książki polskich pisarzy, opowiadających o polskim półświatku spotykałem się z dużą ilością wulgaryzmów i zwrotów uchodzących za obraźliwe. W książce „O włos” Katarzyny Bondy nie spotkamy takich zwrotów. Książka jest napisana prostym, zrozumiałym językiem, akcja jest niezbyt szybka, ale ma kilka zwrotów i czyta się dość szybko. Osobiście brakuje mi takiego wyraźnego podkreślania głównego wątku, tak jakby same morderstwa nie były najważniejsze w tej książce, lecz były dodatkiem do opisywanego świata polskich sutenerów. Najważniejszy jest opis świata, w jakim żyją bohaterowie, „kto z kim i dlaczego?”, a jak się dowiemy, to jest szansa, że znajdziemy mordercę. To moje osobiste odczucie, z którym nie każdy musi się zgadzać. Ogólnie książka jest interesująca, wciągająca i czekam na kolejne zadania, jakie staną przed Jakubem Sobieskim.