Pisarka recenzja

Katarzyna Michalak kieruje w nasze dłonie książke, która nie jest autobiografią. Ale może właśnie jest? Świadomość, że fabuła książki opiera się na wydarzeniach, które być może kiedyś realnie miały miejsce, jest mocną stroną tej pozycji. Sczególnie, że splot dramatycznych wydarzeń dotykających główną bohaterkę momentami jest na tyle melodramatyczny, że tylko życie mogło napisać ten scenariusz tak, by wydawał się przynajmniej autentyczny. Z przyjemnością uwierzyłam, że jest to fabulryzowane życie. Gdyby to samo tyczyło się fantazji pisarki - szybko zirytowałby mnie kierunek obrany podczas konstruowania historii. 

Książkę czyta się błyskawicznie. Napisana dobrym językiem- dośc prostym, by kolejne akapity pochłaniało się błyskawicznie, ale jednocześnie przyjemnym i eleganckim. Na poziommie językowym tę książke po prostu czyta się przyjemnie i widać, że autorce pisanie sprawia przyjemność. Nie ma tutaj wymuszonych dialogów, wymęczonych opisów natury albo scen bez pomysłu, bez zaczepienia wiszących w fabule. Wszystko ma swój czas, swoje miejsce i swoje uzasadnienie. Trudno doszukać się błędów logicznych, co tym bardziej stanowi mocną stronę historii. 

Motywacje głównych bohaterów są przejrzyste i spójne. Otrzymujemy wgląd w ich myśli i uczucie, dzięki czemu łatwiej jest nam śledzić bieg wydarzeń i pojmować podejmowane przez nich decyzje. Na minus jednak działa to, że postaci są nieco jednowymiarowe - nie wiele jest tutaj wewnętrznych konfliktów, poważnych rozterek. Kilka razy dobrze zasygnalizowana możliwość poprowadzenia w tym kierunku rozwoju postaci zamiera całkowicie, jakby porzucona przez autorkę. Mamy grzeczną dziewczynkę po przejściach i zakochanego chłopca uznawanego za łobuza. Nic nowego, nic odkrywczego. Życie, można powiedzieć. I fakt, jeśli tak tę historie napisało życie, to można nieco odpuścić. 

Książka należy do typowych obyczajówek. Jest nieco smutna i momentami przytłaczająca, o czym należy pamiętać, jeśli planujemy zabrać ją ze sobą np. na urlop, chcąc odpocząć od trudów codzienności. Niemniej opowieść wciąga i chociaż osobiście fanką literatury obyczajowej nie jestem- sięgnę po kolejny tom, by przekonać się, jak dalej potoczą się losy bohaterów.