Głodnemu trup na myśli recenzja

W Wykrotowicach, w ośrodku zwanym Dom Odchudzającej Sytości pojawiły się dwie „polskie Amerykanki”. Zuzanna i Idalia. Kobiety w kwiecie wieku przyjechały do Polski, żeby nie tylko schudnąć (oby jak najmniej), poznać korzenie przodków, ale też załatwić to, co nie zostało załatwione przed laty.

Pewnego dnia Zuzanna zostaje znaleziona martwa w jednym z bloków.

Jej tajemniczą smierć próbuje rozwikłać nie tylko Mikołaj, ale też Magda, która nadal myśli o swojej agencji detektywistycznej. Idąc tropem zamordowanej kobiety docierają do wielu interesujących faktów.

W śledztwie pomaga, a może bardziej przeszkadza, Paweł, były narzeczony Magdy. Wciąż wierzy, że ona wróci do niego i będzie jak dawniej. Z tego powodu również Amelia zadomowiła się u swojej siostry Emilii.

Smierć Amerykanki ujawnia wiele tajemnic sprzed lat. Wszystkie drogi wiodą do niejakiego Bizancjum. Niebawem okazuje się, że zmarła kobieta była milionerką. Na dodatek pochodziła z tych okolic. Zaraz po przybyciu do ośrodka Zuzanna zobaczyła ducha, tzn. kogoś, kogo uważała za zmarłego. Czy została zamordowana dla jej milionów? Kto mógł chcieć jej śmierci? Na domiar złego, jej przyjaciółka, Idalia, również pada ofiarą kilku nieudanych prób zabójstwa. Czy za tym kryją się jakieś inne tajemnice? A może kobiety są przypadkowymi ofiarami?

Na te i kilka innych pytań odpowiedzi będą szukać Mikołaj i Magda.

Całość historii utrzymana jest w dobrym tempie. Aczkolwiek momentami miałam wrażenie, że bohaterów jest za dużo i każdy chce zdominować pozostałych. Brakowało mi tu Emilii, z jej duchami i końcem świata, chociaż autorka sprytnie przemycała ją w książce. Nie czytałam pierwszej części tej kryminalnej komedii, co więcej, jako pierwsza wpadła mi do rąk książka „Do zakopania jeden trup” tej autorki. Czy to błąd, że zaczęłam w tej kolejności? Niekoniecznie. Czy świetnie się bawiłam tym razem? Boków nie zrywałam. Znając trochę możliwości autorki z poprzedniego tytułu, wiedziałam czego mogę się spodziewać po tej książce.

Natomiast, każdy, kto ma choć trochę lepsze poczucie humoru niż ja, a takich będzie wielu, może spokojnie sięgnąć po ten tytuł.