Recenzja książki Najszczęśliwszy człowiek na Ziemi

Auschwitz. Słowo, które jednoznacznie kojarzy się z cierpieniem, biciem i śmiercią niewinnych ludzie. To słowo, które od kilkudziesięciu lat wzbudza ogromne emocje. Ostatnio za sprawą pewnych publikacji stara się niejako „odczarować” to miejsce, pokazując, że przecież aż tak źle nie było. Czy się da ukazać, to miejsce jako symbol niekończącej się przyjaźni i bezinteresownej pomocy?

Najszczęśliwszy człowiek na Ziemi to nie kolejna opowieść, która ma za zadanie wzbudzić sporo kontrowersji. To nie jest wyimaginowana opowieść, o tym jak Auschwitz panował dobrobyt, a esesmani w zasadzie byli mili i sympatyczni. To coś więcej, dużo więcej.

Czy można mimo doświadczenia piekła być szczęśliwym człowiekiem? Okazuje się, że można. Wystarczy czerpać z życia pełnymi garściami i cieszyć się, że pomimo ogromnego cierpienia doświadczyło się przyjaźni, pomocy i życzliwości. To opowieść nie tylko o samym Auschwitz, ale pokazaniu, że w tym całym złym i zepsutym czasie można być po prostu szczęśliwym.

Przewracając kolejną kartkę, zastanawiałam się, czy można po tylu latach mówić o tym z takim spokojem w sercu i radością na twarzy. Każdy dzień, każda chwila spędzona w gronie ludzie bliskich dawała ukojenie i pozwalała z nadzieją patrzeć w przyszłość.

Te krótkie rozdziały uzmysłowiły mi wiele rzeczy. Pozwoliły spojrzeć inaczej, lepiej na pewne sprawy. Ta cała opowieść Eddie Jaku dodaje do całego dyskursu o Auschwitz czegoś nowego, świeżego z odrobiną jakieś radości.

Jeśli ktoś kiedyś zapyta się mnie jaką książkę motywacyjną polecam, to bez cienia wątpliwości polecę tę pozycję. Nie znajdziecie tu złotych rad, ale dostaniecie takie ciepło, taką wewnętrzną radość jak w żadnej innej pozycji. Polecam nie tylko miłośnikom literatury obozowej, ale przede wszystkim tym, którzy szukają czegoś więcej w lekturze. Tego pierwiastka, którego nie da się opisać, a gdy już się znajdzie, to wiadomo, że to jest to.

Dziękuje, za to świadectwo. Wiem, że patrzysz na nas z góry i wiesz, że właśnie to nam chciałeś przekazać. Tę radość i optymizm. Nigdy Ci tego nie zapomnimy.