Dom nad błękitnym morzem recenzja

Linus Barker pracuje w Wydziale Nadzoru nad Magicznymi Nieletnimi. Bardzo poważnie traktuje swoją pracę i wiedzie spokojne, chwilami wręcz nudnawe życie. Jednak wszystko się zmienia, gdy Niezwykle Ważne Kierownictwo niespodziewanie zleca mu zagadkową, ściśle tajną misję: Linus ma udać się do sierocińca na odległej wyspie, by stwierdzić, czy mieszkające tam dzieci rzeczywiście są tak niebezpieczne, jak się wydaje. Bo wydaje się, że są. Nawet bardzo. Tak bardzo, że mogą spowodować koniec świata…

„- Boją się tego, czego nie rozumieją. A ten strach zmienia się w nienawiść z powodów, których z pewnością sami nawet nie pojmują. Skoro nie rozumieją magicznych dzieci, skoro się ich lękają, to zaczynają ich nienawidzić. Na pewno nie pierwszy raz słyszy pan o czymś takim. Wszędzie tak się dzieje.”

„Dom nad błękitnym morzem” to książka, która oczarowała mnie już od pierwszych stron. Autor ma bardzo lekki styl pisania pomimo tego, że porusza ważne kwestie. Opisy niesamowitych miejsc i uczuć bohaterów powodują, że przenosimy się w zupełnie inny świat o wyjątkowym klimacie.

Fabuła jest genialna i sprawia, że podczas jej lektury człowiek czuje ogrom emocji. Muszę przyznać, że kompletnie nie spodziewałam się takiej zawartości! Nie ma tutaj niesamowitych zwrotów akcji, czy nieprzewidywalnych wydarzeń. Historia jest dość spokojna, momentami przewidywana i nawet schematyczna. Jednak ma w sobie „to coś”. Tym czymś jest przekaz i poruszenie bardzo ważnych wątków.

Pomimo tego, że mamy XXI wiek to dyskryminacja rasowa czy narodowa nie jest nam obca. Zresztą prawda jest taka, że dostrzegamy ją na codzień. Autor ukazał nam jakie zło może czynić dyskryminacja. Czytając książkę nie raz chciałam przytulić wszystkie dzieci z sierocińca i powiedzieć im, że ludzie są głupi a one są wyjątkowe. Wcale nie są inne i niebezpieczne. Po prostu ludzie boją się nieznanego. Tym samum autor daje nam do zrozumienia jak łatwo wyrządzić krzywdę drugiemu człowiekowi. Udowadnia jak łatwo go zranić, ale i to, że tak naprawę każdy z nas jest inny i nie mamy się czego wstydzić. Przecież to powoduje, że jesteśmy wyjątkowi.

„Dom nad błękitnym niebem” to książka, która porusza i daje do myślenia. Tak naprawdę każdy dostrzeże w niej zupełnie inne wartości ale z całą pewnością coś z niej wyniesie. Teoretycznie jest to książka dla młodzieży, ale uważam że niejeden z dorosłych uzna ją za lekturę idealną. Zdecydowanie polecam!