Dziewczęta wygnane recenzja

 

Każdy w młodym wieku przeżywa swoje pierwsze zakochania, miłosne wzloty i upadki. Elżbieta i Stefania niczego nieświadome pokochały tego samego chłopca. Ich zwyczajny wyjazd na wakacje do dziadków na wieś, tym razem miał zupełnie inny wymiar.
Siostry bliźniaczki, ale kompletnie od siebie różne. Jedyne co je łączy, to geny i wygląd. Charaktery mają zupełnie rozbieżne. Elżbieta, to ciekawa świata i pracowita młoda dziewczyna, która nie boi się pracy i nie znosi nudy. Natomiast Stefania, to dziewczyna próżna, zakochana w sobie. Obie wraz z rodziną wyjeżdżają na wakacje do dziadków na wieś, gdzie poznają młodzieńca, który jednak swe uczucie odwzajemnia jedynie w stosunku do jednej z sióstr. Niestety tym razem wakacyjna sielanka zostaje brutalnie przerwana. Nadchodzą wieści o zaatakowaniu Polski przez Hitlera, co jest początkiem wojny i okrutnych czasów. Od tego momentu już nic nie będzie takie samo.
Poruszająca do łez historia, która opisuje okrutne czasy przez które przechodzili nasi przodkowie.
Osobiście bardzo chętnie sięgam po jakże trudną literaturę, która przybliża nam wojnę i okrutne czasy, w których przyszło żyć Polakom. Skusiłam się również na ten tytuł i zdecydowanie nie żałuję. Nie jest to lektura lekka, a momentami okrutna, ale obrazuje straszne traktowanie ludzi przez ludzi. Piękna, ale niejednokrotnie wywołując u mnie łzy! mniej