Kobiety recenzja

To niezwykła książka. Nie sądziłam, że mnie zainteresuje, ale bardzo się cieszę, że po nią sięgnęłam.

Zawsze chętnie czytam książki, które opierają się na faktach lub w jakimś jakimś stopniu do nich nawiązują.
Tym razem Kristin Hannah zabiera nad do Ameryki lat 60-tych, Wietnamu a później znów Ameryki w latach 70-tych i 80-tych.

Może postać Frankie nie jest realna, ale bez problemu mogłaby być. Jej historia mogłaby być historią każdej z ok 10 000 tyś kobiet odbywających służbę w Wietnamie jako pielęgniarka wojenna. One tam były! Ratowały życie tym, którzy wypełniali swój patriotyczny obowiązek. A mężczyźni, którzy tam walczyli? Tyle poświęconych żyć, tyle pozostawionej pustki, ludzkich dramatów. I jak zawsze kontrowersyjne pytania: Po co to wszystko? Czy to naprawdę musiało się wydarzyć? Czy było warto?

Kristin Hannah świetnie przygotowała się do oddania ducha tamtych czasów. Opisy pracy Frankie jako pielęgniarki wojennej, życie żołnierzy w trakcie wojny i po niej, zmiana nastrojów społecznych w USA związanych z wojną w Wietnamie, Ta książka niemal przeniosła mnie w czasie. Dzięki świetnie wyważonym opisom bez problemu mogłam wyobrazić sobie poszczególne miejsca, postaci czy wydarzenia. Ja tam niemal byłam.

Blurb tej powieści w najmniejszym stopniu nie oddaje tego, co znalazłam w środku. Prawdziwe piękno tej książki polega na emocjach jakie wywołuje. Ta powieść roztrzaskała mnie emocjonalnie. Nie chciałam przerywać jej czytania. Chciałam wiedzieć jakie będą losy Frankie, razem z nią cierpiałam, płakałam, byłam zła i zrozpaczona, przeżywałam radość i szczęście, czułam adrenalinę i zmęczenie.
Ta kobieta przeżyła niezwykłą przemianę poświęcając tak wiele. Wyruszyła na wojnę mając zaledwie 20 lat. Wróciła po dwóch dźwigając nieludzki ogrom doświadczeń, ale to co ją czekało po powrocie było jeszcze gorsze. Ci, którzy przeżyli wojnę stają się innymi ludźmi. Ci szczęśliwcy, którzy wrócili z wojny... no właśnie, czy czują się szczęśliwcami? Autorka niesamowicie przełożyła termin "zespół stresu pourazowego" na życie. Pokazała jak trudno jest tym ludziom odnaleźć się po powrocie, bo są "żywymi trupami". Jak walczą o siebie, często sami.

Ta książka jest niezwykła, nie zapomnę jej na długo. Pewnie za jakiś czas do niej wrócę.
Gorąco ją polecam każdemu!