Picie. Opowieść o miłości recenzja

Opowieść o samotności

Autor: @MarKo ·3 minuty
2012-11-01
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
„Picie...” to druga książka o miłości, którą przeczytałam w ostatnim czasie. Tak przerażająco inna od poprzedniej, pomimo iż również opowiada o prawdziwych zdarzeniach....
Alkoholizm to, najprościej mówiąc, choroba polegająca na utracie kontroli nad ilością wypijanego alkoholu. Słysząc pojęcie „alkoholik” od razu nasuwa się na myśl brudny, obszarpany i niedomyty menel, który zatacza się przez cały dzień i prosi przechodniów o drobne pieniądze. Jakkolwiek wyobrażam sobie alkoholika, to jednak zawsze utożsamiam go z mężczyzną. A przecież wiele kobiet cierpi na to zaburzenie. Istnieje takie określenie jak alkoholik aktywny zawodowy. Kimś takim była właśnie Caroline Knapp. Pozornie poukładana, opanowana, ceniona publicystka publikująca w wielu międzynarodowych magazynach. Słowem nowoczesna kobieta sukcesu. W rzeczywistości zagubiona, słaba, niepewna siebie dziewczyna, dźwigająca na swoich barkach ogromną tajemnicę – chorobę alkoholową, która trwała nieprzerwanie przez dwadzieścia lat.
Książka „Picie. Opowieść o miłości” stanowi zapis jej życia, walki z samą sobą i alkoholizmem. Po kolei omawia kolejne etapy uzależnienia. Kobieta przyznaje się do wszystkich, nawet najbardziej haniebnych rzeczy, które zrobiła w stanie upojenia alkoholowego. Ta nietypowa biografia zawiera także wiele opowieści o innych uzależnionych ludziach, których Caroline poznała będąc na odwyku oraz uczęszczając na spotkania AA.
Caroline zaczęła pić w wieku 14 lat. Wtedy nie zdawała sobie sprawy do czego może doprowadzić okazyjne sięganie po alkohol. Niemal od razu powiązała ze sobą rożne odczucia: radość – picie ze szczęścia, aby coś uczcić, smutek – picie ku pocieszeniu, zagłuszeniu emocji. A ponieważ życie składa się ze wzlotów i upadków, okazji do picia było wiele. Dorastała w rodzinie na pozór idealnej. Jednak w domu nikt nie okazywała sobie uczuć. Rodzice nigdy się nie kłócili, ale też nigdy nie okazywali sobie miłości. Ich związek był zimny i zdystansowany. Dzieci również nie były przytulane, nikt im nie mówił, że są kochane. Ojciec dziewczyny, uznany psychoanalityk, również był alkoholikiem. Chociaż tak naprawdę nikt nie zdawał sobie z tego sprawy. Dopiero po latach Caroline zrozumiała, że tata miał poważny problem z piciem. Dziewczyna od początku miała predyspozycje do uzależnień. Aż do szesnastego roku życia zamykała się w pokoju i kołysała się w przód i w tył. Wstydziła się tego, ale to zachowane ją uspokajało. Później rolę bujania przejął alkohol. Mając dwadzieścia lat popadła w anoreksje. Wygrała z chorobą, ale przez cały czas pocieszała się piciem. Mając dwadzieściakilaka lat była już uzależniona na dobre. Uwikłała się w związki z nieodpowiednimi mężczyznami, oszukiwała ich cały czas, a przez to była jeszcze bardziej nieszczęśliwa. Ciężka choroba oraz śmierć najpierw ojca, a później matki załamały ją psychicznie, a także były kolejnym pretekstem do picia bez zahamowań. Oczywiście jak na amerykańską familię przystało, każdy z rodziny miał własnego psychoterapeutę. Caroline uczęszczała na terapię ponad dziesięć lat. Tylko po co? Skoro ten obcy człowiek, który brał od niej pieniądze, w niczym jej nie pomógł? Nie dostrzegł w niej problemu z piciem, nie wyciągnął ręki w jej kierunku? W moim odczuciu terapeuci stali się tylko pretekstem, aby nie musieć rozmawiać w gronie najbliższych. Aby móc się mijać w życiu codziennym bez wyrzutów sumienia. Aby nie dostrzegać wzajemnych problemów, a nawet jeśli się je widzi, aby móc całą odpowiedzialność zrzucić na obcych, u których leczą się członkowie rodziny.
Podtytuł tej powieści powinien brzmieć raczej „Opowieść o samotności”. To straszne, że nikt nie pomógł tej biednej dziewczynie. To tak, jakby nikomu na niej nie zależało. Przecież najbliżsi zdawali sobie sprawę z jej problemów. Wiedzieli, że picie już dawno wymknęło się spod kontroli. Co jakiś czas z ust kogoś z rodziny, przyjaciół lub aktualnych chłopaków padały słowa: „Musisz coś z tym zrobić”. No właśnie, ty musisz... Sama... Straszne…
Nie jest to książka, którą czyta się dla przyjemności w długie jesienne wieczory, siedząc pod kocykiem i popijając kakao. To kawał mocnej, brutalnej i autentycznej prozy, która wzbudza w czytelniku ogromne, a zarazem trudne emocje. Z biografii autorki, zamieszczonej na ostatniej stronie publikacji dowiadujemy się, że pomimo wygranej walki z alkoholizmem, jej historia nie zakończyła się happy endem. Caroline Knapp zmarła na raka płuc w wieku 42 lat.
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Picie. Opowieść o miłości
4 wydania
Picie. Opowieść o miłości
Caroline Knapp
9.3/10

Caroline Knapp zaczęła pić w wieku czternastu lat. Piła w collegeu i podczas wyróżnianej nagrodami pracy dziennikarskiej. Wreszcie pasmo klęsk zmusiło ją do uwolnienia się od "płynnej tarczy", która d...

Komentarze
Picie. Opowieść o miłości
4 wydania
Picie. Opowieść o miłości
Caroline Knapp
9.3/10
Caroline Knapp zaczęła pić w wieku czternastu lat. Piła w collegeu i podczas wyróżnianej nagrodami pracy dziennikarskiej. Wreszcie pasmo klęsk zmusiło ją do uwolnienia się od "płynnej tarczy", która d...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Pozostałe recenzje @MarKo

Krwawy szlak
Na ratunek bratu!

Saba i Lugh są bliźniętami urodzonymi w dniu Zimowego Przesilenia. Na pierwszy rzut oka nie są do siebie zupełnie podobni. Łączy ich za to specjalna więź, rodzaj powinowa...

Recenzja książki Krwawy szlak
The Beatles. Jedyna autoryzowana biografia
Prosto z serca Beatlemanii!

Co nowego można powiedzieć o The Beatles? Pewnie nic. Ale oto na rynku pojawiła się publikacja absolutnie wyjątkowa, nowa i stara zarazem. Nowa, bo to pierwsze polskie wy...

Recenzja książki The Beatles. Jedyna autoryzowana biografia

Nowe recenzje

Ostatnie słowo
Przemierzałem więc tę historię razem z bohatera...
@krzychu_and...:

Po książki Pani Agnieszki Pietrzyk sięgam w ciemno. To powieści autorki stały się zaczynem do powstania mojego konta tu...

Recenzja książki Ostatnie słowo
Confessio
Starając się zachować zimną krew i nie dając si...
@krzychu_and...:

Zło ma wiele twarzy. Czy jedną z nich jest twoja? Ciemność, która nadciągnęła znad tej książki, od pierwszych stron sp...

Recenzja książki Confessio
Dla ciebie nawet
Ta historia "to nie były wody spokojnego bajork...
@krzychu_and...:

"Dla ciebie nawet"... no właśnie. Co byś zrobił(a) dla bliskiej tobie osoby? Ile byś poświęcił(a)? Oto przepełniony au...

Recenzja książki Dla ciebie nawet
© 2007 - 2024 nakanapie.pl