Opowieść wigilijna recenzja

Ebenezer Scrooge wiedzie dość oryginalne życie, ale nie dajcie się zwieść. Oryginalne nie zawsze znaczy szczęśliwe. Jego żywot określiłabym tak: rytunowe, szare i bez zmian. Możecie mu współczuć lub nie lecz on nie znał tego słowa do czasu pewnych świąt...
Ten mężczyzna szedł przez życie głuchy i ślepy na wszystkie cechy szczęścia i dobra. Gdyby ktoś powiedział przy nim słowo: empatia, dla niego brzmiałoby to jak po chińsku. Nikt jednak przy nim nie rozmawiał, ponieważ wszyscy za bardzo się go bali. Jak widać mu nie przeszkadzało to zbytnio. W jego umyśle zakodowane były dwa wyrazy: pieniądze i oszczędzanie pieniędzy. Był samotny i niewrażliwy, zatracony w rytunie. Jedyną osobą, która wyciaga do niego rękę jest jego siostrzeniec, który zaprasza go na święta, ale ten go odrzuca. W noc przed wigilią nawiedzają go cztery duchy: jego wspólnik Marley, przeszłości, przyszłości i teraźniejszości. Nieoczekiwaniw powodują, że człowiek rozumie swe błędy i chce je naprawić. Staje się człowiekiem dobrym i stara się naprawić swoje błędy z przeszłości i zaczyna cieszyć się życiem. Dopiero po takim czasie zaczyna się nim cieszyć i zauważa, że pieniądze nie są najważniejsze.
Pod koniec widzimy wyraźną przemianę duchową bohatera i zmianę jego nastawienia do życia na bardziej pozytywne. Przychodzi na kolację do siostrzeńca, daje pieniądze na leki syna swego pracownika, a jemu podwyższa pensję. Jest człowiekiem pogodnym i bardzo się z tego cieszy.
Uważam, że książka jest lekturą, z której możemy wyciągnąć morał i nauczyć się, że istnieją wartości inne niż majątek, władza i wpływy. Liczy się miłośc, empatia oraz rodzina. Jest dobrze wybraną lekturą obowiązkową w szkole i zachęcam do jej przeczytania. Co prawda nie ma tam elementów humorystycznych, ale nadal robi sprawia bardzo dobre pierwsze wrażenie, a i dalej was nie zawiedzie. Jest jedną z najbardziej znanych i cenionych lektur Charlesa Dickensa, wybitnego pisarza. Równie wybitna jest fabuła tej książki. Jeśli ją przeczytacie to nie pożałujecie.