Opowieści z Sudeckiej Puszczy. Jesień recenzja

Dziś właśnie chcę Was zabrać do pewnej, pięknej krainy, do Sudeckiej Puszczy. Ta książka jest wyjątkowa, będę to powtarzać, bo najpiękniej wydana, skrywająca tyle wartości dla Waszych dzieci. Styl Marcina Pajdaka mnie oczarował i dlatego zabieram Was do Sudeckiej Puszczy, do przepięknej jesienniej opowieści, którą możecie czytać na dobranoc swoim pociechom.

Na początek muszę pochwalić przepiękne ilustracje samego autora, panie Marcinie, cudownie oddał Pan klimat Sudetów. Wkraczamy do Puszczy, w której Dzik jest burmistrzem, a Borsuk musi w końcu zabrać się do roboty. Bez jego pomocy mieszkańcom będzie trudno przetrwać zimę, bo czas już najwyższy rozpocząć przygotowania. Poznajemy leśne sekrety, góry, które plują kamieniami i ogniem. Przygód Borsuka nie ma końca, jest to niezwykle odważny bohater, z sercem na dłoni, który zrobi wszystko, aby pomóc mieszkańcom Puszczy.

Lubię to, gdy pod przykrywką niezwykłej przygody i odkrywania tajemniczego lasu, przemyca się wartości, o których można porozmawiać z dzieckiem. I co ważniejsze! Książka staje się początkiem cudownej dyskusji. Bawi, uczy, rozwija wyobraźnie.

Można zadać pytania swojemu dziecku:

I wiecie, co będzie jeszcze lepsze? Gdy porozmawiacie o tym na spacerze w lesie, patrząc na drzewa, zgadując ich gatunki, czytając tablice informacyjne, próbując sobie wyobrazić, gdzie też Borsuk podróżował. I jeszcze coś! Przeczytajcie dziecku fragment książki i poproście o narysowanie tego na kartce. Zabawa gwarantowana, wstęp do rozmowy o wartościach również.

Opowieści z Sudeckiej Puszczy to strzał w dziesiątkę, powiedziałabym bardziej 9+, pełna magii, przygód, uroku. Przepiękna opowieść, od której Wasze dzieci nie będą mogły się oderwać. Wyruszmy razem do lasu!

Czytajcie, bo to zacna przygoda!