Jestem dość recenzja

Chciałabym, tak bardzo chciałabym…

I am enough. Mam nadzieję, że dobrze znacie inicjatywę Martyny Wojciechowskiej. Z wielkim uznaniem patrzę na jej działania i podziwiam za słowa. W kraju, w którym kobietom zabiera się prawo do decydowania o swoim ciele, życiu i spycha głęboko w otchłań tabu, są jeszcze one – te niezwykle silne kobiety, które nie boją się mówić. Zdecydowanie Magdalena Mikołajczyk i „jestem dość” od Wydawnictwa Muza to kolejny ważny głos w kobiecym przebudzeniu.

W pierwszej osobie

Jedną z moich pierwszych myśli podczas lektury tej książki było zdziwienie tym, że kogoś stać na tak dużą szczerość. Płynąca prosto z głowy, serca, duszy, czasami bezlitosna i niepasująca do jakiegokolwiek schematu, ale przez to niezwykle interesująca. Byłam zdumiona odwagą autorki, przypominając sobie, jak trudno mnie samej pisać cokolwiek w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Magdalena Mikołajczyk odsłania swoje myśli, ale i kawałek własnego życia oraz problemów, z jakimi się zmierzała. Urzekło mnie stwierdzenie, iż: „chciałabym, by każdy miał optymizm w wyposażeniu standardowym, żeby był najpierw on, a potem żeby sobie można było dokupić wersję deluks – poczucie humoru metallic, ośmiocylindrową wiarę w siebie albo chociaż podgrzewane siedzenie”. Też bym chciała, bardzo bym chciała.

Nic nie musisz, wszystko możesz

Jesteśmy tak wychowywane od pokoleń, żeby spełnić oczekiwania patriarchatu. W domu musi być posprzątane, pięknie urządzone, dzieci przypilnowane, wszystko zorganizowane, obiad ugotowany, pranie powieszone, a potem wyprasowane. Niegdyś bardziej zamknięte w domach, teraz jeszcze doszły obowiązki zawodowe. Mąż wraca z pracy i musi odpocząć, wiadomo. Kobieta na szczęście nie musi. Ona może zająć się dziećmi i całą rodzinną logistyką. Mąż ma pasje i zainteresowania, ona staje się nieciekawa. A czy ja muszę w każdą sobotę sprzątać mieszkanie, wstawiać pranie, a przed świętami myć okna dla Jezusa? Nie. Nic nie muszę. I nawet jak mi wiele rzeczy w życiu nie wychodzi, to też dobrze. Jestem dość. Jeśli macie jakieś wątpliwości, to ta książka może Wam, drogie Panie, bardzo pomóc.

Reminiscencje

Kiedyś wydawało mi się, że jestem dość niezależna, że idę swoją drogą i podejmuję swoje decyzje, ale życie szybko zweryfikowało moje wyobrażenia. Dostosowywałam się i nie miałam kontroli. W poprzednim roku po raz pierwszy poczułam naprawdę, że nic nie muszę. Słuchałam opowieści o świątecznych dramatach, a ja przeżyłam je pierwszy raz tak, jak chciałam. Z grzańcem, „Holiday”, pierogami i sernikiem. Chyba w końcu dorosłam do własnych decyzji. Autorka pokazuje nam też w dość groteskowy sposób, jak bardzo jesteśmy w stanie żyć pod presją i co to z nami robi… przeczytajcie ten cytat i zastanówcie się, czy tego naprawdę chcecie!