Ostatnia księgarnia w Londynie recenzja

Londyn, sierpień 1939r.

Powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, jak nie trudno się domyśleć wojna nie oszczędziła księgarni...

Grace Bennett z przyjaciółką Viv przybywają do Londynu. Dziewczyny od zawsze marzyły by wyjechać do stolicy, odmienić swoje życie, znaleźć pracę i usamodzielnić się. Jednak to, co zastają na miejscu zupełnie je zaskakuje, nie o takie zmiany im chodziło. Miasto szykuje się do wojny, worki z piaskiem, bunkry, zaciemnianie okien i maski przeciwgazowe w pogotowiu. Przerażająca codzienność mieszkańców, i to męczące oczekiwanie na to co nieuniknione, każdy bowiem wie że wojna wybuchnie...
Grace dostaje posadę w Primrose Hill Books. Zaniedbana księgarnia i pan Evans jej gburowaty właściciel. Dziewczyna nie jest zachwycona, obawia się jak poradzi sobie w nowej pracy, skoro nawet nie lubi książek.
Księgarnia, jej właściciel oraz pewien młodzieniec odwiedzający to miejsce, rozbudzają w Grace miłość do książek. Dziewczyna przekona się, iż literatura ma magiczną moc - czytanie odwraca uwagę od tego co się dzieje na świecie, od codzienności- życia w strachu, biedzie, obawie o los swój i najbliższych. A nawet ocali komuś życie, o czym przekonacie się podczas lektury tej książki.
Wokół Grace tworzy się grupa osób które szukają zapomnienia we wspólnym czytaniu. Książki ich zjednoczą, to cudowni ludzie, mimo swoich problemów byli gotowi pomagać innym.

Jest to powieść ogromnie wzruszająca. Bohaterowie bardzo realistyczni, tak jak i cała ta opowieść, która została tak przedstawiona, iż czułam się jakbym stała obok, obserwując wydarzenia z bliska, jednak nie mając szans na reakcję.
Wspomnę o pani Weatherford, u której zatrzymały się dziewczyny po przybyciu do Londynu to taka cudowna, ciepła, mądra kobieta, polubiłam ją od pierwszej chwili, rozumiałam ją i współczułam...

Rodzące się uczucie między regałami wypełnionymi książkami, na tle toczącej się wojny. I choć wiedziałam, że wojna zbierze ogromne żniwo, zniszczone budynki, straty w ludziach i tak na nie obyło się bez łez.
Trudno pozostać niewzruszonym, nie czułym na krzywdę niewinnych ludzi, szczególnie iż wiemy że takie wydarzenia miały miejsce naprawdę.
Ta książka mnie zachwyciła, przeczytajcie i przekonajcie się jeśli jeszcze nie wiecie, jak cudownie jest zapomnieć o realnym świecie choć na chwilę, zatracając się w tym stworzonym na kartach powieści.

"Książki przypominają o tym, że nigdy nie wolno tracić nadziei".