Pająk recenzja

[…]To zabawne, że świat ciągle idzie do przodu. Powoli gubimy się w technologiach, mamy tyle pieniędzy, że nie jesteśmy w stanie ich zliczyć. Mamy nieograniczoną władzę, a wciąż ulegamy tak przyziemnemu uczuciu jak miłość. Tak niepozorna, a powinno się ją nazywać kolejnym żywiołem. Bo potrafi siać zniszczenie nie do opisania. Człowiek boi się zła, tymczasem to ta pierdolona miłość jest najgorsza. Dla mnie zło to codzienność, to szczerość. Przyzwyczaja nas do siebie, uczy. Zżywamy się z nim, oczekujemy, przygotowujemy się. To miłość jest nieprzenikniona, podstępna. To miłość zadaje ci największy ból. To miłość cie niszczy[…]

A wam jak się wydaje? Czy faktycznie niszczy nas miłość? A może jest inaczej?

Ostatnia cześć o Pajączkach, o rodzinie Ragnetelli, która wzajemnie się chroniła, opiekowała. O żołnierzach i przyjaciołach. Tym razem poznajemy Shade. Bawidamka, nie bawiącego się w związki mężczyznę. Wszystko zaczyna się zmienić, gdy Shade poznaje nową kelnerkę, Ninę. Rosnące uczucie pomiędzy nimi zaczyna przerażać Shade. Jednakże spokój zostaje zburzony gdy? Tego musicie się sami dowiedzieć.

Jeszcze się nie otrząsnęłam z tej historii. Jeszcze nie opadły emocje jakie zafundowała mi Laura w tej części. Części, która mnie rozwaliła emocjonalnie, która wbiła w ziemię niczym gwóźdź. Części, która sprawiła, że wypłakałam morze łez(Laura! wisisz mi chusteczki





). Części, po której miałam ochotę wejść do książki i przełożyć przez kolano nie tylko Shade, ale też Ninę. Części, która sprawiła, że moje ciało płonęło i czułam wielkie podniecenie w dole brzucha. Bo to co tam nawyprawiała Laura, wprawiło mnie w osłupienie. Ta część była najlepsza ze wszyskich trzech. Taka szczera i prawdziwa. Taka która potrafiła rozerwać serce na strzępy, żeby później je na nowo posklejać. Trudno mi będzie żyć po tym jął świat moich ulubionych Pająków się skończy, ale oni zawsze pozostaną w moim sercu. (Nadal nie cierpię pająków jako stworzeń



)Bo ci chłopcu są niezniszczalni, choć groźni to potrafiący oddać życie za sprawę, a w szczególności jeden za drugiego. Bo to właśnie jest rodzina.

Kochana Lauro, dziękuję Ci za tą historię i za tego dupka Shade. Pokazałaś mi jego prawdziwą twarz, gdy w pewnym momencie chciałam go spisać na straty. Mam nadzieję, że jeszcze wrócisz do tej historii i opiszesz choćby tego nicponia Rino. Bo czuję, że może z tego być niezła historia. A @ dziękuję, że w końcu zmusiłaś mnie tym booktourem do przeczytania tej części. Polecam wszystkie trzy.