Pałac ze szkła recenzja

„(…) rodzina królewska to nic innego jak pałac ze szkła(…). Pałac ze szkła nie jest kruchy i niepewny Alex. Jest solidny, stabilny, niewinny. Odzwierciedla ciebie i twoje uczucia. Pozwala się w sobie przejrzeć jak w lustrze. To twój dom.”

Druga część serii „W blasku zorzy” wciągnęła i kupiła mnie od pierwszej strony. Nie byłam w stanie się od niej oderwać. Mimo, że podobnych historii czytałam już wiele, to styl autorki jest tak bardzo „mój”, że każdą jej książkę czytam w ciemno i wiem, że podbije moje serce.

W tomie drugim poznajemy księcia Norwegii, Alexandra, który jest drugi w kolejce do tronu, więc nie przejmuje się tym, że skandale z jego udziałem nie schodzą z pierwszych stron gazet. W końcu to jego odpowiedzialny, starszy brat ma zostać królem. Dla księcia najważniejsze są dobra zabawa i piękne kobiety. Niestety jeden z jego wyskoków kończy się wysłaniem Aleksandra do posiadłości nad jeziorem Vansjo. To właśnie tam spotyka Ive – pokojówkę, która zdradziła rodzinę królewską i niemal doprowadziła do rozpadu związku jego brata. Książę w ramach zemsty postanawia być dla dziewczyny wyjątkowo niemiły bowiem według niego, nie zasługuje na jakikolwiek szacunek. Jednak jak twierdzą stare porzekadła – kto się czubi, ten się lubi. Czy dla tej wyjątkowej pary te słowa okażą się prorocze?

Po obejrzeniu wszystkich dostępnych sezonów „The Crown” ogromną przyjemność sprawia mi lektura książek związanych z rodzinami królewskimi, nawet jeśli są one całkowitą fikcją literacką, dlatego tak bardzo przypadła mi do gustu ta seria. Czytając tę pozycję czerpałam przyjemność od pierwszej do ostatniej strony. Autorka w bardzo piękny sposób pokazała, że nie zawsze to, co wiemy i widzimy na pierwszy rzut oka jest jedyną prawdą, ale też pewne sytuacje, zdarzenia i podjęte decyzje mogą wynikać z zupełnie innych przesłanek.

Oczywiście nie mogła mnie nie zauroczyć sama historia miłosna Ive i Alexandra, gdyż była to relacja nieoczywista, wbrew zdrowemu rozsądkowi i protokołowi królewskiemu. Jednak z rodzącym się uczuciem, w które trudno uwierzyć i któremu nieustannie się zaprzecza, niełatwo walczyć. Kiedy ciało samo wysyła sygnały, a serce zdaje się w ogóle nie współpracować z rozumem.

Świetna pozycja, którą absolutnie polecam, ale zachęcam od przeczytania części pierwszej, czyli „W blasku zorzy. Zamek z płatków róż”, wtedy łatwiej nam będzie zorientować się w relacjach pomiędzy bohaterami, a także zrozumieć zachowanie samego księcia.