Jacy byli? Jacy jesteśmy? recenzja

Powstańcy Warszawscy to bohaterowie z konieczności. Ludzie, który przeżyli traumatyczne doświadczenia wojny i prawie zginęli walcząc za wolność. Część z nich chciała potem o tym zapomnieć, część zdecydowała się dać świadectwo, ale niezależnie od pojętych w tej sprawie decyzji — zawsze mówi się o nich jedynie w towarzystwie gruzów, krwi i ognia. A przecież na tym ich życie się nie skończyło. Założyli rodziny, pracowali, mieli hobby. Lepiej lub gorzej radzili sobie z traumą wojenną, bolesne doświadczenia zawsze były już ich częścią, ale byli też małżonkami, rodzicami i dziadkami.

Z tą myślą powstał projekt „Korzenie pamięci“. Z inicjatywy Muzeum Powstania Warszawskiego dzieci, wnuki i prawnuki powstańców opowiedziały o swoich bliskich ze swojej perspektywy. Powstał z tego obraz wymagających rodziców i czułych dziadków. Krewnych, którzy mieli wyraźne zasady moralne i którzy wcale nie uważali się za bohaterów. Zwykłych-niezwykłych jednostek. „Opowieść o pamięci, miłości, wartościach i rodzinie“.

W „Jacy byli? Jacy jesteśmy?“ obecne są też rozmowy z ekspertami i ekspertkami od pamięci oraz rodziny. Poruszany jest temat dziedziczenia traum czy wpływ relacji rodzinnych na psychikę. Wartość przedmiotów czy kultywowaniu pamięci. Informacje ważne, ale podane w luźnej formie.

Przed sięgnięciem po ten tytuł w oczy rzuciło mi się zdanie „Opowieść, o tym, co otrzymujemy od naszych przodków, ale też o tym, co sami decydujemy się od nich wziąć“ i mocno mnie to zaintrygowało, ale nawet po przeczytaniu opisu nie wiedziałam, czego tak właściwie powinnam się spodziewać. Czy będzie to luźny zbiór wspomnień? Czy wszystko będzie ukazane jedynie w kolorowych barwach? Miałam wiele wątpliwości przed sięgnięciem po ten tytuł, a tymczasem naprawdę podoba mi się to, co Justyna Dżbik-Kluge i „Korzenie pamięci“ nam zaserwowali. Nie wiem tylko, czy lepsze były same wspomnienia, czy rozmowy ze specjalistami. A może właśnie najlepsze jest to, jak jedno i drugie się uzupełnienia? Że pomaga lepiej zrozumieć nie tylko powstańców, ale ludzi w ogóle? Niezależnie od powodów sympatii — podobało mi się bardzo.


[Wywiady w ramach projektu „Korzenie Pamięci“ możecie znaleźć chociażby na kanale Muzeum Powstania Warszawskiego w serwisie YouTube.]