Oświęcim. Pamiętnik więźnia recenzja

„Te stosy ciał, które zdławił gaz,
Cyklony lub straszne tortury,
Niech będą tym znakiem, co ostrzega nas,
By znowu nie wrócił ten czas.”

Rzeczywistość w obozie koncentracyjnym Auschwitz była naznaczona przerażającym okrucieństwem i ludzkim cierpieniem. Więźniowie byli zmuszani do pracy przymusowej w niewyobrażalnie ciężkich warunkach, często przy minimalnej ilości jedzenia i nieludzkim traktowaniu. Brutalność strażników, głód, choroby, tortury oraz egzekucje były stałym elementem życia w obozie.

Więźniowie byli traktowani jak przedmioty, a nie ludzie, co objawiało się w poniewieraniu, poniżaniu i pozbawianiu godności. Selekcje, w wyniku których więźniowie byli wybierani do pracy lub natychmiastowej śmierci w komorach gazowych, były kolejnym okropnym elementem rzeczywistości obozu.

„Kto słyszał te krzyki pędzonych na śmierć
Do komór gazowych strzałami,
Ten wioskę opuszczał, uciekał co sił
I w leśnej gęstwinie się krył.”

„Oświęcim. Pamiętnik więźnia” to poruszająca opowieść, której autorem jest dwudziestoletni chłopak, wyłamany z piekła nazistowskiego obozu śmierci w Oświęcimiu w 1941 roku. Ta niezwykła relacja została spisana w beznadziejnym stanie, z odbitą nerką, ale z płomieniem niesamowitej determinacji i niezłomnego przywiązania do współwięźniów, którzy pozostali w obozie.

Zapiski te przenoszą czytelnika na piekielną ziemię oświęcimskie, przedstawiając każdy aspekt życia w obozie – od przypadkowego zatrzymania, przez transport, po codzienne walki o przetrwanie w obliczu bestialstwa oprawców.

Autorka będąc naocznym świadkiem okropieństw obozu, opowiada o warunkach bytowania, praktykach nazistów, karach, apelach, głodzie i niewolniczej pracy. Jednakże nie tylko cierpienie jest tematem tej książki – pokazuje ona także ludzką solidarność, heroiczne postawy oraz niestety również zachowania niegodne, ukazując w ten sposób całą skalę ludzkiego doświadczenia w obliczu ekstremalnej tragedii.

„Kto progi obozu przekroczył, a los
Dozwolił mu wytrwać do końca,
Niech powie, czy istniałby dla innych świat,
Gdyby zwyciężył ten gad.”

„Oświęcim. Pamiętnik więźnia” Haliny Krahelskiej jest jedną z ważniejszych powieści o tamtych traumatycznych wydarzeń. To hołd złożony dla tych, którzy każdy swój dzień przeżywali w oczekiwaniu, strachu, niepewności. To wspomnienia, które nawet nie należąc do Nas, odbijają się w sercu i duszy.

„Dlatego pamiętać należy nam wciąż,
Że jedność to siła, potęga!
Przed jednością zawaha się wróg,
Że legnie znów u naszych nóg.”

*cytowany utwór: Stanisław Świrko „Z pieśnią i karabinem”