Pawełek i cała reszta recenzja

Tytułowy Pawełek, to dziesięciolatek opowiadający nam o swoich rozmaitych przeżyciach i przemyśleniach w szkole i poza nią. A robi to w iście ciekawy sposób, jak to dziecko, bo właśnie dzieci potrafią bardziej spostrzegawczy sposób a nawet bardziej wnikliwie niż dorośli zupełnie inaczej patrzeć na otaczające nas środowisko. Pawełek ma młodszą siostrę Rozalię, która według jego mniemania tylko uprzykrza mu życie, marzy o własnym psie, ale nie wie czy poradziłby sobie sam z opieką nad nim. Lecz jak to w życiu bywa, nie zawsze spełniają się nasze marzenia a na dodatek jeżeli się już spełnią, to nie zawsze jest tak jakbyśmy chcieli...
Pawełek ma kilku przyjaciół w klasie, dobrze się rozumieją i dyskutują najczęściej o wymianie kolekcjonerskich kart oraz o grze, w którą jednak żaden z nich nie grał a tylko oglądali filmiki z tą grą. Opowieści dziesięciolatka są tak naturalne, jakbym słuchała swoich wnuków. Oni również przynoszą moi takie różne rewelacje, które dla nich są ogromnymi problemami a ja przypominam sobie swoje dzieciństwo i staram się pomóc dzieciom w rozwiązywaniu wielu zdawałoby się dla nas błahych spraw. Zauważyłam jednak, że wnuki bardziej zaczynają się zwierzać mnie niż swoim rodzicom, co dla mnie jest powodem do dumy, bo to oznacza, że darzą mnie większym zaufaniem a może po prostu ja mam więcej czasu dla nich.

Jacka Galińskiego znałam tylko z bestsellerowego i dość humorystycznego cyklu o Zofii Wilkońskiej, irytującej a jednocześnie intrygującej jeszcze dziarskiej staruszce, która bez przerwy pakowała się w kłopoty. Tym razem autor spróbowała rozbawić młodsze pokolenie i stwierdzam, że to się mu udało, tym bardziej, że książkę tę nie tylko czytają dzieci, moje sąsiadki również są zachwycone tą lekturą i czekają na następne opowieści dla dzieci.
I chociaż to nie jest komedia, to niejednokrotnie można się podczas czytania roześmiać, a moje wnuki są również zadowolone z tej lektury. A to jest przecież w sumie najważniejsze.

To już kolejny autor książek dla dzieci, który postanowił zmierzyć się z literaturą dziecięcą. Nie wiem, czy to jakiś trend czy wyzwanie, ale jak do tej pory to wszyscy poradzili sobie z tym zamierzeniem znakomicie.
Dowiedziałam się jeszcze, że Jacek Galiński oprócz pisania zabawnych historii potrafi jeszcze... smażyć naleśniki.

Polecam, bo naprawdę warto.