Zaraza recenzja

"Zaraza" to czwarta część serii. I znów intrygująca okładka.
Gdy zobaczyłam, że pan Przemysław Piotrowski powraca z kolejną książką o Igorze Brudnym, to ściągnęłam na Legimi, bo w mojej bibliotece będzie dopiero za miesiąc, a ja już chciałam ją czytać. Myślę, że jest to jedna z najlepszych serii kryminalnych, a sądząc po opiniach czytelników widzę, że to nie jest tylko moje zdanie. Tym bardziej, że autor nadal trzyma poziom jak w poprzednich książkach z tej serii.

Igor Brudny powoli dochodzi do siebie po tragicznych wydarzeniach sprzed kilku miesięcy. Długi pobyt w szpitalu nie wpłynął dobrze na jego i tak połataną psychikę, lecz po przeżyciach z domu dziecka uodpornił się na wiele rzeczy. Rehabilitacja zaczyna przynosić niespodziewane efekty, ale dla Igora to wszystko trwa i tak zbyt wolno. Nie może sobie poradzić z tym, że jest od kogoś uzależniony albo nawet od zwykłego balkonika...

W walce z samym sobą i ze swoją niemocą dużym wsparciem dla Igora jest Julia Zawadzka, która jest obecnie jego partnerką życiową. Zaczęła pracę w Zielonej Górze i zamieszkała razem z Brudnym. Od razu została rzucona na głęboką wodę, gdyż trwa śledztwo w sprawie znalezionych zwłok dwóch młodych kobiet. Do tego okazało się, że obie były torturowane. Na dodatek jest jeszcze jedna niewyjaśniona sprawa z wypadkiem, w którym również brała udział kobieta, lecz jest obecnie w takim stuporze, że przebywa w szpitalu dla psychicznie chorych.
Igor również nie ma lekko, gdyż niespodziewanie w ich mieszkaniu zjawia się młoda dziewczyna z Soliny i prosi Brudnego o odnalezienie siostry, która przyjechała do Zielonej Góry z mężczyzną i nie daje znaku życia. Jej telefon milczy. Igor nie ma sumienia odmówić pomocy dziewczynie, ale sam nie wie jak ma jej pomóc, gdy sam ledwie zaczyna powłóczyć nogami. Okazuje się, że siostry wychowywała ciotka, nie było im lekko a opowieść dziewczyny ponownie przypomniała Brudnemu pobyt w sierocińcu.

Ta część jest nieco inna od poprzednich, chociaż chwilami autor nawiązuje do wydarzeń z wcześniejszych wydarzeń.
Piotrowski pokazuje nam jak skorumpowana jest policja, jaki jest przyzwolenie władzy na taką działalność. Jak kwitnie pod okiem stróżów prawa prostytucja i handel ludźmi. Jak zamiata się pod dywan niewygodne śledztwa i wreszcie, że jednak są w kraju również i praworządni policjanci, którzy chcą pomagać ludziom i ich chronić przed bandytami.

Książkę czyta się lekko i szybko, zakończenie wskazuje, że autor zostawił furtkę, więc będzie chyba ciąg dalszy.