Zaraza

Jestem wdzięczna autorowi, że po wydarzeniach z końcówki trzeciego tomu poskładał do kupy i pozwolił wrócić małymi kroczkami Igorowi Brudnemu do życia. Brudny prowadzi teraz nierówną walkę z własnymi ograniczeniami zdrowotnymi i złymi do szpiku kości ludźmi. Czy tą walkę wygra? Jaką będzie musiał zapłacić za to cenę? Jaką rolę w jego życiu odgrywa teraz Julia Zawadzka? Czy miłość rzeczywiście czyni cuda? W "Zarazie" akcja postępuje spokojniej niż w poprzednich tomach ale napięcie wzrasta z każdą przeczytana stroną. Z takim pomysłem na fabułę już się kiedyś spotkałam ale zupełnie mi nie przeszkadzało w czytani i smakowaniu tej powieści. Takiego zakończenia właściwie się spodziewałam więc nie byłam zaskoczona. Ale ostatnia strona sugeruje kolejną odsłonę cyklu o Igorze Brudnym. I to wspaniale. Z niecierpliwością będę czekała na kolejny tom.

Dobrze, że pan Piotrowski zdecydował się kontynuować dalej serię o Igorze Brudnym. Jest to bardzo dobre, świetnie się czyta, trzyma w napięciu.

Czwarty tom cyklu o Igorze Brudnym jest rewelacyjny. Akcja dynamiczna i zapętlona. Klimat powieści mroczny i brutalny. Niepokój, strach nie opuściły mnie podczas czytania. A klimat polityczno-społeczny ukazany przerażająco prawdziwie.
A zakończenie sugeruje dalszy ciąg!

Ten tom ma swój klimat ale odbiega on od tego mrocznego, brutalnego, ciemnego w poprzednich tomach. Choć pojawiają się tu bardzo brutalne sceny zbrodni to widoczna jest zmiana charakteru. Widać że autor nie stara się zanudzić czytelnika i chce zaskoczyć zmianami. Jak dla mnie wyszło to na plus. Klimatycznie, wciąż w charakterze serii ale trochę inaczej.

Gdy wszystkich wciąga już "Bagno", mnie z opóźnieniem nawiedziła "Zaraza". To już czwarta odsłona cyklu z Igorem Brudnym autorstwa Przemysława Piotrowskiego.

Po wydarzeniach, które miały miejsce w części trzeciej, Julia i Igor wyszli nieźle pokiereszowani, ale wciąż żywi. Ona ma pamiątkę w postaci blizn szpecących twarz, on na nowo uczy się chodzić.
Zawadzka dostaje sprawę seryjnego mordercy młodych kobiet, który spuszcza z nich krew (Zielona Góra produkuje ich na potęgę), a do Igora zwraca się nastoletnia dziewczyna z prośbą o pomoc w odnalezieniu siostry.

"Lu­dzie skrzyw­dzeni jako dzie­ci, zwłasz­cza sie­roty, zwy­kle bar­dzo po­trze­bo­wali miło­ści idla tej miło­ści potra­fili robić naj­więk­sze głup­stwa".

Początek pokazuje trochę inną, wrażliwszą stronę pana Przemka. Fajnie jest poczytać o relacji, która zaistniała między Julką a Igorem. Mimo otaczającego ich wszędobylskiego zła i okrucieństwa udało się im stworzyć normalny, zdrowy związek, oparty na wzajemnym wsparciu, szacunku i zrozumieniu. To rzadkość w dzisiejszym świecie, gdzie większość par śmiało może określić swój status jako: "to skomplikowane". To tyle, jeśli chodzi o krainę łagodności. Oprócz tego dostajemy kryminalne zagadki i wgląd w śledztwo, a dość soczyste i obrazowe opisy zbrodni nie pozostawiają zbyt wiele pola naszej wyobraźni. Piotrkowski to taki "czuły barbarzyńca", i do serca przytuli, i kopnie znienacka z półobrotu. I choć nie przepadam za zbytnim epatowaniem ...

Powrót do Zielonej Góry.
Po ostatnich wydarzeniach Igor Brudny wraca do zdrowia, z dnia na dzień widać efekty ciężkiej pracy, a jego zapał i upór są doskonałym wyznacznikiem. Opiekę nad komisarzem prowadzi Julia Zawadzka.
Po przeniesieniu do Zielonej Góry kobieta otrzymuje kolejne śledztwo, niestety pech chce, że utknęło w miejscu.
W lesie odkryto natomiast kolejne zwłoki młodej kobiety, w której ciele nie zostało ani kropli krwi..
W międzyczasie do przebywającego na urlopie zdrowotnym Brudnego zwraca się o pomoc tajemniczy gość..

Po przeczytaniu trylogii z Igorem Brudnym miałam oczekiwania na kolejną historię z bohaterem. Autor zostawił sobie otwartą furtkę i wykorzystał tę bramkę w dobrą stronę. W "Zarazie" poznajemy bardziej innych bohaterów i przypominająco cofamy się do wydarzenia, które spowodowało spadek formy Igora. Kolejna wciągająca historia, jednak tym razem nie otrzymujemy brutalnych opisów charakterystycznych dla książek Piotrowskiego.

Jednak jeśli nie mieliście jeszcze w rękach poprzednich książek z serii, tak już możemy mówić o cyklu z Igorem Brudnym, to zachęcam do sięgnięcia po lektury Przemysława Piotrowskiego. Pozostaje tylko czekać na więcej. :)

Seria z Igorem Brudnym jest mroczna, ociekająca tajemnicą i przemocą, a do tego bardzo wciągająca. Niestety, tym razem już nie było tej mocy co w poprzednich tomach. Oczywiście, nadal jest ciekawie, niebezpiecznie i intrygująco, ale ta cała brutalność zbrodni stała się jakby tłem. Wcześniej to one odgrywały tutaj najważniejsze rolę, działając na wyobraźnię czytelnika. Teraz wszystko to zostało stłumione, ledwie wspomniane. Akcja jest niczego sobie- dynamiczna tam gdzie trzeba, nieco spokojna w odpowiednim momencie, by móc wraz z bohaterami przemyśleć co nieco. Brudny już nie jest taki macho jak poprzednio. Ostatnio mocne starcie z mordercą dało mu w kość,a teraz w błyskawicznym tempie dochodzi do zdrowia i nie ma sobie równych. Nadal jest bystry, zdolny do poświęceń, wytrwały. Jednak gdyby nie Julka i jej upór, Igor w mgnieniu oka by się poddał. Niestety, dla mnie to już nie jest to. Poprzednia ekipa dochodzeniowa Czarneckiego, z charyzmatyczną Atletą Winnicką i paroma innymi wyjątkowymi śledczymi zawładnęła mną, a teraz po nich pozostał smutek. No i gdzie się podziała Pałka?
W sumie jest bardzo dobrze, ale .......... mimo to oczywiście polecam tę książkę, którą spokojnie można przeczytać osobno.

„Seryjni mordercy to zwykle sympatyczne Mietki i Wieśki z sąsiedztwa”.

Jak miło spotkać starych przyjaciół i wyruszyć z nimi na kolejną emocjonującą wyprawę w poszukiwaniu prawdy.. mrocznej i porażającej.

Był już „Rzeźnik z Nietkowa”, „Kanibal”, „Zabójca policjantów” i byłam niemal przekonana, że tym razem Brudny pogoni z Miasta Zbrodni co najmniej „Covid”.

Dobrze znany Igor Brudny powraca naprawdę w zacnym stylu. Niczym „Super hero”, ale bardzo ludzki niż boski. Choć jego stosunek do życia ewaluował, Komisarz poniósł konsekwencje podjętych decyzji i teraz musi się zmierzyć z własnymi ograniczeniami - upór, niezłomny charakter, zawziętość i niezawodność pozostały niewzruszone. Wracając do zdrowia w zielonogórskim zaciszu jest przy nim Julia Zawadzka. Po latach wzajemnych podchodów, ta wypielęgnowana przyjaźń w końcu poszła we właściwym kierunku..
Zawadzka, po przeniesieniu do komendy w Zielonej Górze, również próbuje się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Prowadzone przez nią aktualnie śledztwo utknęło jednak w martwym punkcie.

W pobliskim lesie znaleziono z kolei zwłoki następnej zamordowanej kobiety. Do tego dochodzi ofiara wypadku samochodowego, o której Zawadzka wolałaby nie pamiętać.

Wygląda na to, że w mieście pojawił się kolejny seryjniak, choć to tylko spekulacje bez popartej empirycznie wiedzy. Śledztwo zdaje się być wybitnie nierozwojowe. Bo jak tu połączyć ki...

Bardzo dobra książka. Myślę, że najlepsza w całej serii. Wiem, że się powtarzam, ale uważam, że to kolejna w pełni słuszna i należyta nominacja do Książki Roku 2021 portalu Lubimy Czytać w kategorii "kryminał, sensacja/thriller". Igor Brudny dalej przyciąga i fascynuje. Jeszcze lepiej niż na początku. Z niecierpliwością czekam na dalsze losy. Teraz pozostaje mi jedynie polecić Wam całą serię. Czytajcie!

Za mną kolejne spotkanie z serią Przemysława Piotrowskiego i jego komisarzem Igorem Budnym, z którym znajomość z pewnością będę kontynuować! Cieszę się, że autor postanowił przedłużyć mam czytelniczką przygodę z tym cyklem. Kto Budnego poznał wcześniej (a warto zacząć od początku!) wie, że mamy tu do czynienia z prawdziwym twardzielem i choć los go nie oszczędza, bohater nie tylko się nie poddaje ale wciąż na nowo podejmuje trudne a nawet wręcz niemożliwe - biorąc pod uwagę jego aktualny stan zdrowia - zadania.

Na szczęście ma oparcie w swojej partnerce- Juli Zawadzkiej oraz w dawnym prokuratorze Romualdzie Czarneckim.

"Zaraza" jest - jak na tą serię przystało - brutalna, zaskakująca i mroczna. Autor po raz kolejny każe nam zajrzeć we wnętrza wyjątkowo brudnych ludzkich dusz. To już chyba znak rozpoznawczy cyklu z Budnym, który sam wciąż ma w sobie niezłomność i brawurę, choć zyskał chyba również nieco więcej empatii a nawet pewnej łagodności, która sprawia, że trudno mu przekazać tragiczne informacje siostrze zaginionej dziewczyny - pierwszej klientce swojego najnowszego projektu detektywistycznego 😉

Nie chce zdradzić za dużo, powiem tylko, że tym razem P. Piotrowski mocniej dopuszcza do głosu Julkę, która mierzy się z trudnym śledztwem w sprawie nietypowego zabójstwa. Nie bardzo też zna nowy teren i współpracowników i w pewnym momencie traci pewność komu może ufać. Wierna swoim ideałom będzie musiała postawi...

Zarówno Igor Brudny, jak i jego życiowa partnerka- Julia Zawadzka mierzą się z nowymi wyzwaniami po przeniesieniu do Zielonej Góry. Brudny z wielkim trudem dochodzi do siebie w trakcie rehabilitacji, będącej skutkiem ostatniej akcji, kiedy to cudem uszedł z życiem z zasadzki psychopatycznego mordercy. Zawadzka z kolei prowadzi skomplikowane śledztwo, które zdaje się utknęło w martwym punkcie, a jej i tak ciężką sytuację komplikują kolejne znalezione zwłoki pozbawione… krwi. Panie i Panowie- przed Wami „Zaraza”.

Znowu mamy bardzo intrygującą zbrodnię. Znowu mamy świetnie opowiedzianą historię. Znowu mamy znakomicie wykreowanych bohaterów. Znowu mamy te wspaniałe dialogi, dodające tylko większego realizmu całości. Znowu, znowu, znowu! Przemysław Piotrowski znowu to zrobił, tylko tym razem jeszcze lepiej!

„Zaraza” to czwarta już z kolei część serii o Igorze Brudnym, którą po prostu się chłonie z otwartą gębą, prosząc jednocześnie by ta szybko się nie skończyła. Czytając ją nie mogłem wyrzucić z głowy myśli, że Przemysław Piotrowski ponownie wzbił się na wyżyny własnych umiejętności, serwując nam doskonale skrojony kryminał. To kwintesencja świetnej książki i to nie podlega absolutnie żadnym dyskusjom. Tutaj niemal wszystko było wyważone w niezwykle precyzyjnych proporcjach, które finalnie dostarczyły mi ogromnej rozrywki.

W mojej opinii tym razem autor naprawdę zawiesił sam sobie niezwykle wysoko poprzeczkę i już t...

Z dużą dozą niepewności podeszłam do czwartej części historii o Igorze Brudnym. I to nie dlatego, że wątpiłam w jej wartość. Trylogia Piętno - Sfora - Cherub była dla mnie idealną historią, która powinna była się zamknąć w Cherubie. Od czasu kiedy inny polski autor zdecydował się ciągnąć w nieskończoność dobrze napisane historie, obawiam się takich kontynuacji, bo pachną mi komercjalizmem i brakiem pomysłu na swoją twórczość.
Czy z Igorem Brudnym w Zarazie też tak jest ? Nie umiem jednoznacznie odpowiedzieć. Książka jest bardzo dobra, kontynuacja losów niepokornego komisarza ma w sobie tyleż samo emocji, wyrazistości i charyzmy, że na pewno warto ją przeczytać. Żaden inny, znany mi bohater z polskiego podwórka literackiego nie jest tak mocno nakreślony charakterologicznie, nie wywiera tak pozytywnych emocji, mimo, ze jego sposób bycia jest szorstki i nieprzewidywalny. Dodatkowo autor dosyć czytelnie przekazuje czytelnikowi refleksję na temat tytułowej zarazy, trawiącej kraj od środka. Zarazy, która żywi się złem w najczystszej postaci i zatacza coraz szersze kręgi w organach władzy.
Na plus jest też zakończenie - chyba mało kto wpadnie na to, kim jest morderca. Rozwiązanie sprawy jest ciekawe i nieszablonowe, zawierające "ciekawy" wątek psychopatii.
Zgrozą napawają ostatnie akapity książki, bo nieuchronnie część piata nadchodzi i to, co czeka w niej Brudnego już przyprawia o gęsią skórkę.
Podsumowując - mimo moich ambiwalentnych uczuć względem "czwartej c...

Igor Brudny cudem wychodzi z zasadzki przeprowadzonej przez mordercę, próbuję dojść do siebie, ale jest to łatwe zadanie. Stara mu się w tym pomagać Julka Zawadzka. Pewnego dnia u niego w domu pojawia się kobieta, która potrzebuje jego pomocy. Czy Brudnemu uda się rozwiązać kolejną zagadkę?
Przed Julką również czekają trudne chwile. Po przeniesieniu do Zielonej Góry, jej śledztwo staje w martwym punkcie, a w dodatku w lesie zostają odnalezione, pozbawione krwi, zwłoki kobiety.

Nie wiem co Brudny ma w sobie, że go tak polubiłam. Bo jakby nie patrzeć to idealnie pasuje do schematu jaki często pojawia się w książkach. Szorstki, gburowaty do tego pewny siebie glina. Ale coś sprawiło, że bardzo go polubiłam. Dlatego bardzo się ucieszyłam, gdy okazało się, że pojawi się kolejna książka z tym bohaterem. A z zakończenia “Zarazy” wynika, że będzie również kolejna część.

Wszystkie książki Autora, które do tej pory przeczytałam podobały mi się, ale nie ma co ukrywać serię o Igorze uwielbiam. Bardziej wolę tą brutalną stronę pióra Pana Piotrowskiego. Chociaż wydaję mi się, że ta część była spokojniejsza, nie tak brutalna jak poprzednie. Śledztwo też nie szło tak szybko jak we wcześniejszych tomach. Dowody wyprowadzały śledczych na manowce, a zakończenie jak zawsze zaskakujące i nieoczywiste.

Igor po wypadku trochę spokorniał, ale nadal pakuję się w niebezpieczne sytuacje, nie zwraca uwagi, że może coś mu się stać. I chyba to w nim lubię, tą brawurę i u...

Igor Brudny powrócił i to w jakim stylu! Dla niego nie ma rzeczy niemożliwych. Nawet zły stan zdrowia nie jest w stanie oderwać go od sprawy powierzonej mu przez młodą dziewczynę (a przecież powinien siedzieć w domu i dochodzić do siebie!). Zawadzka tymczasem prowadzi śledztwo, które utknęło w martwym punkcie, a na dokładkę w lesie zostają znalezione kolejne zwłoki dziewczyny, zwłoki z których została spuszczona krew…

Czy te dwie sprawy się łączą? Czy Brudny pomimo wielu niedogodności postawi na swoim? Jedno jest pewne, będzie się działo! 



Oglądaliście kiedyś serial Glina? Według mnie to najlepszy polski serial kryminalny, a Igor Brudny bardzo przypomina mi swoim zachowaniem nadkomisarza Andrzeja Gajewskiego 

...

Zamykając okładkę Cheruba było mi strasznie żal, że to już koniec i przyznam że dopowiedziałam to sobie sama, przecież autor słowem o tym wspomniał. Jakież było moje zaskoczenie, kiedy dowiedziałam się, że historia Igora Brudnego nie kończy się na trylogii. Wiedziałam że biorąc do ręki przepadnę i tak też się stało. Nie przeczytałam ani jednej recenzji, chciałam sama bez sugerowania się czyimiś odczuciami, wyrobić zdaniem.

Brudny po ciężkich przeżyciach, o których możemy przeczytać w Cherubie, dochodzi powoli do siebie, wraca do sprawności fizycznej, psychicznie pomaga mu się pozbierać jego partnerka, teraz już i życiowa Julia Zawadzka. Igor jeszcze nie wie co zrobi ze swoim życiem, coraz barszisj jest przekonany do pracy na własną rękę, a gdy zgłasza się do niego młoda dziewczyna która poszukuje siostry, jest przekonany że praca detektywa jest dla niego.

Emocje towarzyszyły mi od początku, pod koniec książki sięgały zenitu. Można zarzucić Przemysławowi Piotrowskiemu, że to nie jest ten sam Brudny, ale nie zapominajmy o jednym, to jest Brudny po ciężkim wypadku, w którym otarł się o śmierć. Może nie jest tak krwiście jak w poprzednich częściach, mimo tego krew to dość częsty temat w tej książce. Mniej jest mroku, ale i na myślę że po swoistym pożegnaniu cieszy mnie że powrót Brudnego nie był taki brutalny, domyślam się w kolejnych częściach i mam nadzieję że będzie ich dużo, autor wróci z tym mrokiem.

Świetny kryminał, zresztą tym co lubią Bru...