Bagno

Książka dla osób o mocnych nerwach, brutalna i mroczna. Ale Igor Brudny prowadzi tylko takie sprawy. Książka wzbudziła we mnie lawinę emocji, wciągnęła mnie i nie chciała puścić aż dobrnęłam do końca. Najgorsze jest to, że nie umiem do końca potępić niechlubnego bohatera, którym jest morderca. Natomiast podziwiam autora za odważne podejście do tematu i odwzorowanie otaczającej, a nawet osaczającej nas wszystkich polityki. Brzydzę się polityką, staram się jej unikać jak ognia ale przecież widzę co się wokół mnie dzieje. I niestety jestem pewna, że w realu takie zakończenie nie byłoby możliwe. Władza jest podobno jak narkotyk a politycy są przekonani o swojej bezkarności.

Prawdziwa petarda!
Rewelacyjny political fiction thiller. Tylko fikcja, chociaż podczas czytania ciągle miałam pewne skojarzenia:)
Akcja pochłaniająca, przeczytałam bez odrywania się, bo Autor zaserwował prawdziwy rollercaster fabularny. Po przeczytaniu 2/3 powieści wiedziałam kto i dlaczego... i nie pomyliłam się:)
Dużo mądrych spostrzeżeń dotyczących politycznego bagna,
Panie Przemysławie, ja błagam, ja żądam, niech Igor z Julią długo się nie urlopują... pisz Pan, pisz, do ciężkiej Anielki, nie ociągaj się!!!

W swojej biblioteczce mam całą serię o Brudnym, więc najnowsza pozycja również się tam znalazła. I jak dotąd każda część tego cyklu wypadała dobrze bądź bardzo dobrze. Niestety, "Bagno" mnie rozczarowało. Dlaczego?
Największym minusem jest zbyt wielka ilość polityki w tej historii, którą zdecydowanie nie trawię. I gdyby to nie był kolejny tom z charyzmatycznym Igorem, pewnie książka poszła by w kąt. A tak czytałam dalej, choć przyjemność z tego średnia.
Także główni bohaterowie już nie mają tej iskry i siły przebicia. Wręcz coraz bardziej denerwuje mnie zachowanie Brudnego, który na każdym kroku "domaga" się intencji i uwagi, bo przecież jest najlepszy w swoim fachu. Jego partnerka, Zawadzka, też została mocno wyciszona. W sumie to oboje stracili pazur i koloryt.
Przy tej lekturze trzymał mnie jedynie Sędzia. Chęć poznania jego motywów, sposobu dobierania ofiar oraz odgadnięcie kim jest, było silniejsze. Aczkolwiek wiedziałam, że to ktoś, kto zawsze jest tuż obok.
Mam nadzieję, że następna część będzie już znacznie lepsza i bez krzty polityki.

"Bagno" to już piąta część historii o Igorze Brudnym. Ja tak się do tej serii zapaliłam, że nie wyobrażałam sobie nie przeczytać i tej książki, chociaż przeczytałam kilka niezbyt pochlebnych o niej opinii. Myślę, że dlatego, iż może zbyt dużo w niej wątków politycznych, taplania się w brudach związanych z rządzeniem w kraju. Chociaż Przemysław Piotrowski stwierdza, że wszystkie podobieństwa do istniejących postaci są przypadkowe, że to fikcja literacka, lecz opisywane postaci są tak zbliżone do naszej obecnej rzeczywistości, że to aż nie jest możliwe, żeby to była fikcja. Z drugiej jednak strony sama nie wiem, czy jest to powód do zadowolenia czy raczej odwrotnie. Nie wiadomo właściwie, która z tych opcji byłaby lepsza...

Tajemniczy człowiek, który kazał się nazywać Sędzią przerwał audycję radiową z ogłoszeniem, że wydał wyrok na Tobiasza Kryszaka. Odwołuje się także do strony internetowej, na której ma być przedstawiony sąd nad skazanym...
Po wydarzeniach transmitowanych na żywo zostają odnalezione zwłoki mężczyzny na terenie dawnego sierocińca sióstr hieronimek. Do sprawy zostaje wezwany komisarz Igor Brudny i spotyka tam człowieka, którego nie chciał już nigdy spotkać, a ten składa mu ciekawą propozycję..

"Bagno" to piąty już tom z cyklu z Igorem Brudnym. Przeszłość kolejny już raz nawiedza komisarza ujawniając brutalne i okropne wydarzenia z jego dzieciństwa jakie miał w klasztorze sióstr hieronimek.
Pan Przemysław Piotrowski tym razem w swojej najnowszej książce porusza temat stricte na czasie, mianowicie politykę, kościół i ich połączenia. Chociaż za polityką w książkach nie przepadam, tak tu czytałam i nie mogłam się oderwać, próbując jak najszybciej odkryć maskę kata i dowiedzieć się, kto skrywał się za postacią Sędziego, który to postanowił wymierzać sprawiedliwość w tym skorumpowanym środowisku.
Trzeba przyznać, że dla autora nie brak pomysłów, a ciągnięcie losów komisarza Brudnego okazało się czymś bardzo przyjemnym szczególnie dla miłośników mocnych kryminałów, gdzie nie owija się w bawełnę tylko tropi najgorszych zwyrodnialców.

Czekam na kolejny tom.

Kolejne bardzo dobre spotkanie z Igorem Brudnym. Książka mocno polityczna, ale przyjemna w odbiorze. Wciąga od początku i trzyma w ryzach napicia aż do samego zakończenie. Jak dla mnie super, polecam.

Ależ mocna powieść Przemysława Piotrowskiego z Igorem Brudnym!
O tym, że autor ma ciągoty polityczne, przekonał nas już cyklem Radykalni (szkoda, że niedokończonym). Tym razem w polityczną intrygę wplątał komisarza Brudnego. Wepchnął go wręcz w prawdziwe bagno! Ukazał w tej powieści oblicze władzy. Jej obłudę i zakłamanie. I nie ma znaczenia, której stronie politycznej sceny oberwało się bardziej. Wszyscy, którzy rządzą i rządzili, mają sporo za uszami. Oczywiście najbardziej oberwali aktualnie rządzący, co zrozumiałe.
Czytając tę powieść, w której prawdziwą sprawiedliwość wyrządza samozwańczy Sędzia, czułem, że trzymam za niego kciuki, że mu kibicuję, by doprowadził swą misję do końca. Oglądając, czytając na co dzień, co wyprawiają prawdziwi politycy, też miałbym ochotę ich tak potraktować, ale niestety, tak można tylko w fikcyjnych powieściach. W realu się nie da. W realu każda władza ma za sobą specsłużby i wszelkie podległe resorty, które dbają, by ich przekręty pozostawały bezkarne. By czyścili ich przestępstwa i preparowali dowody na zupełnie niewinnych ludzi. Taka jest polityka. Jedno wielkie BAGNO!
Autor bardzo ciekawie rozwiązał dylematy moralne głównego bohatera. Jego rozterki, bo z jednej strony Igor Brudny to gliniarz stojący na straży prawa, ale z drugiej też człowiek, który ma dość tego wszystkiego, co się wyprawia wśród politycznych elit. Nawet podobało mi się zakończenie tej całej historii, być może można było jeszcze bardziej dosadnie, ale to...

Gdy sięgam po kolejny tom serii gdzie bohaterem jest Igor Brudny to niby doskonale wiem czego się spodziewać. Jednak to moje wiedzenie nic nie wnosi, bo za każdym razem jestem niezmiennie zaskoczona i rozemocjonowana.

Tym razem Brudny wszedł w miejsca gdzie można się ubrudzić, dane mu było zmierzyć się z polityką. Nie, nie, nie, w żadnym wypadku nie chodzi o to, że został posłem. Przyszło mu zmierzyć się z mordercą, który ogłosił się sędzią i zaczął wymierzać sprawiedliwość na własną rękę.

Kolejny świetny tom z introwertycznym Igorem. Świetna historia, która nie ma odwzorowania w rzeczywistości a tak bardzo ją przypomina. Po raz kolejny mogłam się zachwycić lekkością pióra autora. Niewątpliwie jest jednym z najlepszych piór w kraju!!! Doskonały styl, ogromna naturalność, spójność w prowadzeniu opowieści i co tu dużo mówić zdolność w utrzymaniu ciągłej uwagi czytelnika.

Po raz kolejny zachwycam się powieścią Piotrowskiego i nie myślę tylko o tej serii, ale również o tym co wyszło poza nią. Mogę z całą pewnością stwierdzić, że to pisarz jakiego książki biorę w ciemno.

Czy polecam? Oczywiście, że tak i to bardzo.

„Władza.
Jedyny głód, którego nie da się zaspokoić. Władza jest gorsza niż najbardziej uzależniający narkotyk. Posmakowanie z koryta zmienia ludzi, łamie kręgosłupy jak zapałki, a moralność przestaje istnieć”.

Komisarz Igor Brudny powraca!
Tym razem czeka go spacer po niebezpiecznie grząskim bagnie jakim jest polityka.. brudna, bezwzględna i wyssana z empatii.

Tajemniczy człowiek, który sam siebie ochrzcił Sadzią postanowił zaprowadzić porządek w kraju i nakręcić z tego snuffa.. W Internecie pojawia więc się transmisja na żywo, gdzie wyglądający jak średniowieczny kat mężczyzna w charakterystycznym kapturze, w którego poszarpanych otworach widać tylko źrenice, a w nich tańczące płomienie setek świec – dochodzi sprawiedliwości na własną rękę. Na pierwszy ogień idzie bliski współpracownik władzy. Przed egzekucją Sędzia publicznie wyjawia jego wszystkie „grzechy” i stawia rządzącym ultimatum..

W obliczu aktu wymierzonego w cały system, państwowe służby zostają postawione w stan najwyższej gotowości.
Wkrótce policja znajduje ciało straconego przez Sędziego mężczyzny na terenie dawnego sierocińca sióstr hieronimek – w miejscu noszącym piętno niewyobrażalnego cierpienia wielu młodych dusz. Sędzia zostawia przy sponiewieranych zwłokach również pewną wiadomość.. A to dopiero pierwszy akt tego skrupulatnie wyreżyserowanego przedstawienia. Wszystko wskazuje na to, że samozwańczy Sędzia ma dostęp do „teczek” najważniejszych ludzi w państwie, a...

⭐RECENZJA⭐

"Zła nie da się naprawić, można je tylko pomścić"
😳
"Bagno" to piąty tom kultowej, trzymającej w napięciu serii o komisarzu Igorze Brudnym, która jest jedną z trzech moich ulubionych serii! @przemyslawpiotrowski tą książką wszedł na jeszcze wyższy poziom, niż dotąd był! Zafundował nam niesamowity rollercoster, po którym ciężko się pozbierać 🙈🙊 Ale od początku! Kunszt pisarski autora jest niepowtarzalny, nieskazitelny, nietuzinkowy i ubóstwia się go! Język oraz styl napisanej powieści są lekkie, przyjemne, dzięki nim przez lekturę się "płynie", kompletnie nie czuć uciekających stron. Historia, którą tutaj zastałam, zakrawa na szok i niedowierzanie. Od samego początku zostałam wciągnięta w wir wydarzeń, które szokowały z każdą kartką. Nie mogłam się oderwać, a chyba o to chodzi w czytaniu książek? Żeby porwać czytelnika i "trzymać" go w napięciu do samego końca. Tak też się stało! Spodziewałam się wiele różnych scenariuszy, ale tego, co dzieje się w tej książce - nie. Jak poprzednie tomy "Piętno", "Sfora", "Cherub", "Zaraza", tak i ten uważam za świetny, #mustread kryminał tego roku! Fabuła bardzo mi się podobała. Cała historia oparta jest na niewiadomych, na przeszłości i teraźniejszość. Na tym, co zgotował los naszym bohaterom. I tu właśnie jestem w totalnym szoku! Jak autor to rozegrał, jak...

“Bagno” to już piąta część serii o Igorze Brudnym. Przemysław Piotrowski od pierwszej części stał się jednym z moich ulubionych polskich pisarzy. Postać, jaką wykreował, jego wszystkie rany, walka i przeszłość jest naprawdę intrygująca i, choć momentami budząca sprzeczne emocje, to kto nie uwielbia Brudnego?

Tym razem bohater zostaje uwikłany w sprawy polityczne. W internecie pojawiają się transmisje człowieka nazywającego siebie Sędzią i wymierzającego sprawiedliwość polskim politykom. Na wizji torturuje ofiary i karze przyznać się do swych win. Gdy policja znajduje ciało na terenie dawnego sierocińca sióstr hieronimek, do akcji wkracza Igor Brudny. Służby i nasz bohater nie będą miały łatwego zadania, bo Sędzia jest człowiekiem nieobliczalnym i sprytnym. A wielka polityka i władza... cóż. Każdy ma coś do ukrycia, pełno tu układów, znajomości i niejasnych sytuacji.

Czekałam na powrót Brudnego i nie zawiodłam się, chociaż ta część nie jest do końca w moim guście ze względu na te polityczne wstawki i dosyć rozbudowane kwestie władzy i układy. Mimo to czytało mi się wyśmienicie- zawsze, gdy zaczynam książkę spod pióra pana Piotrowskiego, mam wrażenie, że czyta się sama. Lekkość narracji, naturalne dialogi ze szczyptą humoru, idealnie wyważone relacje między bohaterami to coś, co bardzo cenię. “Bagno” wciąga nas w wir politycznych potyczek i brudnych układów już od pierwszej strony. Nie brakuje tu też przemocy, brutalności...

O tym, że wszyscy po szyję siedzimy w niezłym bagnie, wiadomo nie od dziś, a gdyby jeszcze ktoś nie zdawał sobie z tego sprawy, Piotrowski otworzy mu oczy.

"Bagno" to już piąta odsłona cyklu z Igorem Brudnym.

Życiowa sielanka Julii i Igora kolejny raz zostaje przerwana, gdy w internetach pojawia się transmisja na żywo z Sędzią/Katem w roli głównej, który wymierza sprawiedliwość na własną rękę. Czyni to bezwzględnie, acz skutecznie. "Snuff z najważniejszym klechą w państwie" i od razu wiadomo, o co chodzi. Tutaj wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób nie jest przypadkowe, a jeśli o zdarzenia chodzi, wielu by i tego chciało...

Kolejny raz bolesna przeszłość Igora powraca, niczym piekielny bumerang. Okazuje się, że większość zielonogórskich zwyroli "narodziła" się w sierocińcu sióstr hieronimek.

Od początku dostajemy mocne uderzenie w postaci brutalnej zbrodni, na którą każda z ofiar mocno sobie swoimi uczynkami zapracowała. Piotrowski nie zawodzi w opisie tortur: jest niezwykle krwawo i bardzo boleśnie, a złakniona krwi i sfrustrowana gawiedź podsuwa coraz to bardziej wymyślne sposoby na wymierzenie kary.
Kryminalna zagadka tym razem została mocno osadzona w naszym realnym świecie i znajdziemy do niego wiele odwołań. Rękoma Sędziego Piotrowski robi to, o czym skrycie marzy wielu z nas — wymierza sprawiedliwość, nie czekając na Sąd Najwyższy, Boży czy zwyczajną Karmę. Na wszystkich przeds...

Wraz z pierwszym tytułem serii o Igorze Brudnym rozpoczęłam swoją bookstagramową przygodę, niemal dwa lata później pojawiam się z recenzją piątej części cyklu. Bardzo się cieszę, że w tym przypadku kontynuacja trzyma wysoki poziom, całość nie skończyła się mocnym wejściem.

W "Bagnie" przyjdzie Igorowi zmierzyć się z prawdziwie trudnym przeciwnikiem, którego skrupulatność, spryt i zdolności operacyjne przewyższają sprawców ponadprzeciętnych. Sędzia jest nie tylko wybitnym strategiem, to prawdziwy as skuteczności. Sprawy nie ułatwi również fakt, że odczucia komisarza dotyczące działalności "mściciela" są - oględnie mówiąc - ambiwalentne.

Piotrowski serwuje nam w "Bagnie" sporo odniesień do polityki, zaznaczając przy tym, że "wszelkie podobieństwo do osób i zdarzeń jest przypadkowe" ale mimo to odnajdziemy tu nadzwyczajnie dużo odwołań do świata władzy znanej nam z autopsji. Sympatycy obecnie nam rządzących mogą być zdegustowani 😉, przypominam przy tym, że ów seria utrzymana jest w ciężkim i mrocznym klimacie, nie brakuje tu prawdziwie brutalnych opisów.

W internecie pojawia się transmisja, w trakcie której mężczyzna w katowskim kapturze torturuje bliskiego współpracownika władzy. Przed egzekucją wyjawia wszystkie grzechy i przewinienia swojej ofiary. Jego los spoczywa odtąd w rękach jego politycznych współbraci, ci jednak nie poczuwają się do odpowiedzialności, w związku z czym Sędzia oddaje deli...

Seria kryminalna z Igorem Brudnym w roli głównej jest chyba jedną z najpopularniejszych w ostatnich latach i to absolutnie nikogo nie powinno dziwić- lekki styl pióra autora i świetnie opowiedziane historie z bardzo charyzmatycznym bohaterem w roli głównej oraz porządnie skonstruowane, napędzające akcję wątki kryminalne okazały się przepisem na sukces Przemysława Piotrowskiego.

„Bagno” to już 5 część serii. Tym razem akcja rozpoczyna się z mocnym przytupem- w internecie pojawia się nagle transmisja, w której postać w kapturze torturuje bliskiego współpracownika władzy, wyjawiając jego grzechy. W tym samym czasie jedną z audycji radiowej przerywa telefon od tajemniczego mężczyzny, który karze nazywać się Sędzią. Służby bezpieczeństwa rzecz jasna zostają wprowadzone w maliny, a ciało nieszczęśnika straconego na wizji, policja odnajduje na terenie dawnego sierocińca sióstr hieronimek. To z kolei jest dla Brudnego niczym znak świetlny na niebie dla Batmana…

To, czego nie można odmówić książkom autora to fakt, że czyta się je po prostu jednym tchem. Tak samo jest i w tym przypadku- wzrok podąża z rozdziału na rozdział domagając się z każdym kolejnym więcej. Sam pomysł na fabułę zdaje się skądś znajomy- ukrywający swoją tożsamość samozwańczy mściciel, mówiący „dosyć” całkowitej bezkarności ludzi piastujących najwyższe stanowiska w państwie. Z racji tego w książce autor świadomie lub nie zachwiał proporcjami kryminału i polityki na rzec t...

Macie słabość do jakiejś książki, całej serii lub do autora? Jak tak mam w przypadku Przemysława Piotrowskiego, chociaż może to nie sam autor, a Igor Brudny wywołuje u mnie szaleństwo, emocje, chęć przeczytania na już. Ostrzegam że moja ocena może nie być obiektywna, gdyż ta seria to mój słaby punkt.

Kiedy na targach książki spotkałam autora byłam w siódmym niebie, po tym jak dowiedziałam się że Igor Brudny pojawi się w czerwcu prawie skakałam ze szczęścia. Jak zawsze zachwyciła mnie już sama okładka, ta śmiało może konkurować z moją ulubioną "Sforą".

Tym razem Igor Brudny spokojnie odpoczywa w domu za miastem, u boku Julii Zawadzkiej. Pewnego dnia oboje trafiają w internecie na transmisję niejakiego Sędziego, człowieka, który postanawia wymierzać sprawiedliwość. Zaczyna od księdza, który blisko współpracuje z obecną władzą, pedofil ginie w okrutny sposób na wizji. Ciało księdza zostaje porzucone na terenie byłego klasztoru Hieronimek, Sędzia zostawia też wiadomość dla Brudnego. Kolejne życia są zagrożone, morderca postanawia pozbyć się więcej osób związanych z polityką, szczególnie tych z nieczystym sumieniem, a lud mu w tym kibicuje.
Igor dostaje propozycję od najwyższych władz żeby pomóc w ujęciu Sędziego, człowieka który jest nienamierzalny, nie zostawia żadnych śladów, mimo tego że morduje na wizji. Propozycja nie do odrzucenia, tylko czy Brudny przyjmując ją będzie stał po właściwej stronie?

Panie Przemysławie, tym razem to Pan zaszal...