Kochana rodzinka i ja I recenzja

Akcja powieści toczy się w Krakowie w 1956 r. Autorka opowiada losy rodziny Jelonków. Główna bohaterka to Judyta – szesnastolatka wychowuje się bez ojca, mieszka z mamą Katarzyną i starszą siostrą – 22 letnią Pauliną. Ważną rolę odgrywa też babcia dziewczyn Kazimiera Szerocka, która za wszelką cenę chce poukładać życie córki i wnuczek. Przeszłość w rodzinie Jelonków jest nieporuszana i nie komentowana. Oficjalna wersja wydarzeń jest taka, że ojciec sióstr – Franciszek zginął pod Monte Casino. Bohater wojenny w rodzinie przedstawiany jest jako czuły ojciec i cudowny mąż, nikt jednak nie chce poruszać tematu przeszłości. Czy babcia mówi prawdę i wraz z matką nie ukrywają czegoś przed Judytą i Pauliną? Judyta uważa się za bardzo dorosłą, jednak wszystkie decyzje które podejmuje i uważa za dobre okazują się pomyłką, nierzadko bardzo zabawną lub porażką. Gdy z Paulą zaczynają podejrzewać, że prawda o ojcu może być inna w domu powstają nowe problemy i kolejne perypetie. Szesnastolatka kłóci się nawet z Julianem – przyjacielem rodziny. Postanawia także wyjechać do Nowej Huty, gdzie pracuje w barze mlecznym, spotyka się z Antosiem – byłym adoratorem siostry, który się jej oświadcza, nocuje u obcych ludzi. Na koniec dziewczyna postanawia wyjechać do PGR-u, gdzie zamierza pracować i żyć. W tym wszystkim jest jeszcze brat ojca dziewczyn – Karol, który wysyła paczki z Londynu. Zbieg okoliczności sprawia, że Judyta dowiaduje się iż Żuczek tak naprawdę nie mieszka w Anglii, a w Australii.
Czy Judycie i Pauli uda się dowiedzieć prawdy o swoim ojcu? Jak potoczą się dalsze losy rodziny Jelonków?
Warta polecenia zabawna powieść dziejąca się w czasach późnych lat PRL-u. Książkę czyta się przyjemnie, jednak zachowania głównej bohaterki są często bardzo irytującą, nieprzemyślane i dziecinne. Tajemnica przeszłości ojca, tak skrupulatnie ukrywana przez babcię i matkę rozciągnięta została na całą książkę. Mimo wszystko powieść warta uwagi, pozwala czytelnikowi zobaczyć różnicę pomiędzy dzisiejszymi nastolatkami, a młodymi ludźmi z tamtego okresu, przecież nie tak bardzo odległego.