Szlak Srebnych Mgieł recenzja

Słyszałam wiele o tej autorce.
Kojarzę kilka jej książek, ale nigdy nie sięgnęłam po żadną pozycję. Dlaczego? Sama nie wiem. Wydaje mi się, że wewnątrz miałam jakieś dziwne przekonanie, że to nie są książki dla mnie, że coś mi się nie spodoba. Kiedy pojawiła się książka pt.:"Szlak Srebrnych Mgieł" stwierdziłam, że co mi szkodzi - sięgnę, przeczytam i przekonam się na własnej skórze czy książki pani Joanny Tekieli są dla mnie.

Beata jest postacią, która wiele przeszła w życiu. Stara się uporać z żałobą, która rozrywa jej serce i niszczy cały jej wewnętrzny świat, a za razem stara się pokazać, że jest bardzo silną i niezależną kobietą, która da sobie radę ze wszystkim. Mimo upływu lat ból nie maleje a co noc nawiedza ją piękny sen, w którym to razem ze zmarłym mężem przemierzają Szlak Srebrnych Mgieł. Pewnego dnia kobieta postanawia wyjechać w to miejsce z nadzieją, że właśnie ono pozwoli jej ukoić ból i pogodzić się ze stratą.

Książka ta jest pełna przeciwności - a już z pewnością Beata jest idealnym przykładem takiego bohatera. Z jednej strony jest to zraniona, krucha kobieta, która przechodzi przez jedną z największych traum podczas której ogromny ból straty nie ustępuje, a z drugiej jest bardzo silną kobietą, która chce stawić czoła swoim lękom i udaje się sama w nieznane aby uporać się ze stratą.
Cała wyprawa jest bardzo ciekawie opisana, a w trakcie znajdziemy wiele ciekawych i długich opisów przyrody, które pomogą zobrazować tamtejsze tereny. Słowo daję, że moja wyobraźnia dosłownie oszalała, a ja byłam bardzo zauroczona.
Wracając do tematu samej wyprawy, to trochę martwiłam się o Beatę, o to czy nie spotka jej tam coś złego, ale na szczęście pojawia się przewodnik, który pomoże kobiecie przejść ten trudny Szlak. Tutaj muszę zaznaczyć, że relacja między główną bohaterką a przewodnikiem jest przepięknie przestawiona. Jest delikatna i bardzo poruszająca, a ja chwilami wzdychałam do książki.

"Szlak Srebrnych Mgieł" to książka przepełniona bólem, ale i nadzieją, która pokazuje, że nie można żyć w miejscu i mimo upływu lat rozpamiętywać stare dzieje. Pokazuje, że trzeba iść do przodu i żyć tak, jakby każdy kolejny dzień był tym ostatnim.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl