Pies Baskervillów recenzja

duet, który dzisiaj chcę wam przedstawić jest znany większości z nas. jeśli nie wszystkim obecnym. panowie sherlock holmes oraz john watson to tych dwóch, których osobiście uwielbiam całym sercem, a z samą serią miałam do czynienia jeszcze zanim wzięłam się na poważnie za czytanie. poza tym, bądźmy szczerzy, mało jest chyba ludzi, którzy nie oglądali tej serialowej wersji z cumberbatchem (moim zdaniem jedno z lepszych wcieleń and u can't change my mind).

w psie baskervillów, akcja toczy się na posępnych bagnach, które tak naprawdę dodawały mrocznego klimatu całości. gdy przeczytałam fragment o kucyku, który zapędził się na nie za trawą i już nigdy nie wrócił, przeszły mnie ciary i przechodziły mnie coraz częściej, im dalej było w przebieg śledztwa. sama próbowałam dedukować i pomimo tego, że sherlock nie odgrywał tu pierwszych skrzypiec, to wcale mi to nie przeszkodziło. fakt, że watson mógł się wykazać i spróbować technik swojego przyjaciela, które czasem wciąż były dla niego niejasne mi się spodobał. 

jest to książka, o której można mówić i mówić, ponieważ jest o czym - intrygujący mord, ciekawe śledztwo, które zlecił klient, tajemnicza bestia mająca związek z rodem baskervillów, a także wciąż zaskakujący holmes. naprawdę nie ma się do czego tutaj doczepić, może jedynie do długości, bo taki klimat jest naprawdę bardzo wciągający i zanim się obejrzymy, sprawa jest już wyjaśniona, a my sami próbujemy sami jeszcze raz wszystko przeanalizować, aby dojść do takich samych wniosków jak holmes. cóż, ze mnie od zawsze był kiepski detektyw i choć mam tych kryminałów już trochę za sobą, to i tak mi nie wyszło, co oznacza, że kariery w tym zawodzie raczej bym nie zrobiła.

reasumując, jeśli chodzi o sherlocka, jestem zawsze na tak i nie mogę się doczekać, aż w moje łapki wpadnie kolejna część, bo jestem jej bardzo ciekawa! x