Pisarka recenzja

Ewa jest utalentowaną pisarką, która właśnie rozpoczęła pisanie swojej nie-autobiografii. To historia Weroniki i Wiktora, którzy od dzieciństwa są ciężko doświadczani przez los. Tylko uczucie jakie ich połączyło pozwala im przetrwać i daje siłę do walki. Ile w tej historii jest prawdziwych faktów o Ewie? To ma pozostać tajemnicą. Czy Weronika i Wiktor mają jakąkolwiek szansę na spokojną i bezpieczną przyszłość?

Ewa musi stworzyć swoją autobiografię. Jednak oficjalnie ma to być opowieść tak skonstruowana, aby zasiać w czytelniku nutkę niepewności i dać do myślenia, które z przeżyć Weroniki i Wiktora są przeżyciami samej autorki. Jest to przepełniona bólem i cierpieniem historia dwojga nastolatków, którzy od wczesnego dzieciństwa są brutalnie doświadczani przez los. Muszą mierzyć się z przemocą fizyczną jak i psychiczną, z brakiem szacunku, zrozumienia i przede wszystkim z brakiem miłości. Książka emocjonująca, wzruszająca i smutna. W przeważającej części dzieją się złe rzeczy, dlatego być może nie każdemu przypadnie do gustu. Jednak nad bohaterami wychodzi też czasami słońce. Weronika jest niezwykle silną dziewczyną. Doświadczyła przemocy psychicznej i odrzucenia ze strony rodziców. Dopiero babcia dała jej prawdziwy dom i otoczyła miłością. Wiktor był bity i poniżany, bardzo przeżył rozstanie z przyjaciółką. Los nie był dla niego łaskawy, lecz mimo to w głębi serca jest dobrym i uczuciowym chłopakiem. Tych dwoje musi stoczyć wiele bitw ze światem i ludźmi, którzy nie życzą im dobrze. Polubiłam ich i mocno im kibicuję. Lekki styl pisania autorki sprawia, że książka jest wciągająca i czyta się ją bardzo szybko. Zakończenie jest tajemnicze i niejednoznaczne. Jestem ciekawa jak dalej potoczyły się ich losy.