Pokłosie przekleństwa recenzja

Dawno już z tak dużą niecierpliwością nie czekałam na kontynuację, a zarazem finalny tom. Bardzo byłam ciekawa jaki los autorka zgotuje naszym bohaterom. Czy każdy dostanie to na co sobie zasłużył? Czy prawda i głęboko ukrywane tajemnice w końcu ujrzą światło dzienne? Cała masa pytań! A z drugiej strony ogromny żal, że to już koniec…

„To ironia losu, że człowiek pewne sprawy ogarnia umysłem dopiero w podbramkowej sytuacji. Że tak późno czasami do nas dociera to, co jest w życiu najważniejsze.”

Akcja tej części toczy się w latach 1995 – 2010. A więc lata bardzo trudne, czas ogromnych przemian gospodarczych i społecznych w naszym kraju. Nie każdy potrafi odnaleźć się w nowych, niełatwych sytuacjach, ale jest to też czas ogromnych możliwości i szans. Zmienia się ludzka mentalność, postrzeganie życia i chęć posiadania. Poruszająca historia Trzeciaków. Ich trudne, poplątane losy. Ludzie o wielkich sercach i źli do szpiku kości. Starsze pokolenie odchodzi, przychodzi nowe pełne pasji i zachłanności na życie. Nowe wyzwania, miłości, rozterki, nowe poglądy i zapatrywania.

Autorka porusza cały szereg trudnych, bardzo bolesnych ludzkich spraw. Samo życie. Robi to bardzo przekonująco, realnie, szczerze, empatycznie. Jak zawsze styl Pani Edyty na najwyższym poziomie, czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością. Fabuła jest dopracowana w każdym szczególe, wszystko do siebie pasuje i łączy się w spójną całość, tworząc opowieść, od której nie sposób się oderwać. W końcu tajemnice ujrzą światło dzienne. Emocje ogromne! Rewelacyjnie wykreowani bohaterowie, autorka jest mistrzynią w kreowaniu postaci. Są bardzo barwne, indywidualne, prawdziwe, czytelnik zatraca się w śledzeniu ich poczynań. Nie wszystkich polubiłam nie dało się. Złożoność ludzkiej natury, jej przewrotność, egoizm…

Ostatni tom „Pokłosie przekleństwa” tej rewelacyjnej sagi, jest taką wisienką na torcie. Wszystko układa się w idealną całość, liczne watki zostają pozamykane. Epilog wieńczy dzieło. Jest to historia, która chwyta za serce, głęboko porusza, wywołuje lawinę emocji. Opowieść, którą koniecznie trzeba zacząć od tomu pierwszego. Bardzo polecam cała sagę :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=3670