Deman recenzja

Jeśli jesteś osobą, która...
● lubuje się w historiach rodem z uniwersum Spider-Mana czy Marvela
● uwielbia książki pełne akcji, spektakularnych scen i mrożących krew w żyłach tajemnic
● nie boi się zatopić w świecie demonów, wilkołaków, zombie... zła

...to z całą pewnością już teraz śmiało możesz pędzić po "DEMANA" do księgarni!

Czy to nie byłoby fascynujące posiadać super siłę, super szybkość, super wytrzymałość... super moce?

A wiecie jaką super moc ma autor tej właśnie książki?

Moc napisania niemalże 700 stron historii i nie zanudzić czytelnika ani na krótki moment!

●

Każdy ma swoje tajemnice, grzechy, ciemne strony... Ale jak wykorzystałbyś taką wiedzę o dosłownie każdym człowieku?
Czy jesteś pewien, że dobro by zawsze wygrało?
Gdyby dodać do tego anonimowość i bezkarność to ciężko było by się oprzeć takiej kuszącej super mocy.

OGROMNY ukłon w stronę autora za zawarcie w książce tak dużej dozy psychologicznych rozważań. I uwaga - wcale nie były mętne ani nudzące. Były niemalże samodzielnym wątkiem, elementem historii, który nadawał sens całej reszcie. To naprawdę majstersztyk pod względem ukrytego przekazu.

●

Co do samej akcji... Nie sposób tego streścić. Ta książka to synonim DOBREJ AKCJI. Cały czas coś się dzieje, cały czas czytelnik na coś czeka.

Barwność postaci, których liczba nie przeszkadzała w misternym wykończeniu charakterów. I być może także i ta liczba przyczyniła się do tego, że ta książka tak wciągała i tyle się w niej działo. Kilka historii toczyło się jednocześnie, ale każda z nich miała pewne powiązania z inną. Bardzo przyjemnie dochodziło się do tych wszystkich tajemnic.

Świat wykreowany bez luk logicznych ani bez absurdów, mimo że to przecież powieść fantastyczna. Oczywiście o ile nikt fantastyki za absurd nie uznaje... Ale przecież wszyscy wiemy, że nawet fantastyka może ociekać niezdrowym absurdem.

Mogłabym chwalić tak jeszcze długo. 700 stron książki zasługuje bowiem na obszerniejszą opinię, ale myślę, że nie ma co się rozpisywać.

Niech wspaniałość tej książki podkreśla fakt, że to zupełnie nie mój styl literatury, a utonęłam w niej od pierwszych stron. I choć nie pokonałam jej szybko, to i dobrze, bo chciałam aby ta przednia rozrywka trwała jak najdłużej.