Dogonić rozwiane marzenia recenzja

Elizabeth Flock jest mocno związana z południem Stanów Zjednoczonych. Tam często bywała w dzieciństwie a potem studiowała na Uniwersytecie Vanderbilta w Nashville w stanie Tennessee. Wkrótce po otrzymaniu dyplomu rozpoczęła pracę w magazynie "Vanity Fair". Następnie zamieszkała w San Francisco, gdzie pisała sprawozdania do magazynów "Time" i "People". Wiele jej tekstów w "Time" zostało umieszczonych na pierwszej stronie. Przez pięć lat była reporterem prasowym, potem rozpoczęła pracę w telewizji jako sprawozdawca dla 24-godzinnej sieci kablowej. Pracowała również dla kanału informacyjnego CNBC oraz była korespondentem telewizji CBS.
„Krzyk ciszy” był jej debiutem literackim i został entuzjastycznie przyjęty przez krytykę i czytelników. Książka przetłumaczona na sześć języków sprzedała się w nakładzie ponad ćwierć miliona egzemplarzy.

Każdy dzień Samanthy Friedman jest taki sam. Kiedyś była to kobieta niezależna i odnosząca sukcesy. A dziś jest przede wszystkim mamą trójki dzieci. Zajęta wypełnianiem nudnych domowych obowiązków, musi wciąż przypominać sobie, że parę lat temu tego właśnie najbardziej pragnęła. To, co wydawało się spełnieniem marzeń, stało się męczącą codziennością. Odpowiedzialność za podjęte decyzje przytłacza ją coraz bardziej. Kobieta jest już tym zmęczona. W dodatku mąż nie chce jej pomóc i coraz bardziej się oddala.
Cammy, 17-letnia córka Samanthy, przechodzi okres buntu. Poczucie wyobcowania nasila się, kiedy Cammy dowiaduje się, że została adoptowana. Szuka akceptacji, obracając się w podejrzanym towarzystwie. Wszystkie swoje przeżycia opisuje w dzienniku – poetyckim zapisie bolesnej samotności. Chce dowiedzieć się całej prawdy o sobie.
Matka i córka - obce dla siebie, marzą o tym samym. Dla Samanthy ucieczką od rzeczywistości są spotkania z przystojnym nieznajomym, podsycane pragnieniem, by poczuć cokolwiek. Dla Cammy obsesyjne poszukiwania biologicznej matki i wiara, że stworzą udaną rodzinę. W rozpaczliwym buncie sięga po narkotyki i szuka bliskości w przygodnym seksie, by wreszcie nic nie czuć.
Punktem zwrotnym dla Samanthy i Cammy okaże się dzień, który miał niczym nie różnić się od poprzednich. Dzień pełen dramatycznych wydarzeń, które zmienią ich życie na zawsze. Co się wydarzyło? Co na to wszystko mąż? Czy w końcu skończą się wzajemne pretensje? Czy rodzina będzie wreszcie w całości? Po odpowiedzi zapraszam do książki.

Historia Samanthy i Boba, jej męża, to tak naprawdę opowieść o wielu współczesnym małżeństwach. Na początku wszystko jest piękne. Te uczucia, namiętność, wspólne plany. Wydaje się, że całe życie będzie tak wspaniałe. A to wcale nie jest prawda! O tą miłość trzeba dbać i walczyć. Jeśli tego nie zrobimy, szybko się wypalimy. Podobnie jest z Samanthą i Bobem. Chociaż w ich przypadku można było to zauważyć już w okresie narzeczeństwa. Brak wspólnych tematów, zainteresowań. A to właśnie scala związek dwojga osób. Nie wystarczy sama namiętność. To historia o ludziach, którzy są sobą i swoim życiem rozczarowani. Nie tak miało to wyglądać...

Do tego dochodzi adoptowana córka, która nie potrafi się odnaleźć w tej całej sytuacji. Gdy dowiaduje się (w nieodpowiedni sposób) o tym, że nie jest dzieckiem Samanthy i Boba chce znaleźć swoją prawdziwą matką. Nie umie sobie poradzić. Zaczyna brać narkotyki, uprawiać przygodny seks niszcząc siebie.

Samantha w pewnym momencie pęka. Nie chce już sama walczyć o straconą miłość męża. Próbuje rozmawiać z córką i jej pomóc, ale gdy nie przynosi to efektu poddaje się..
To wszystko doprowadza do tragicznego końca. Wzajemne pretensje, rozpacz powodują rozpad rodziny.

"Dogonić rozwiane marzenia" to historia o prawdziwym życiu. O tym jak naprawdę wygląda małżeństwo. O nudzie, pretensjach, niezrozumieniu. O tym, że nie tak miało to wszystko wyglądać. O tym jak rodzice swoim zachowaniem, kłótniami niszczą swoje dzieci i całe rodziny. To właśnie jest w tym najgorsze. Za problemy rodziców odpowiedzą dzieci. I jak one mają potem założyć własny dom z takim wzorcem?
Ważne jest też to czy ojciec z matką obudzą się zanim będzie za późno dla ich pociech.
To poruszająca opowieść o tym co dzieje się w wielu współczesnych rodzinach.

Książka została napisana prostym, ale dosadnym językiem. To historia pełna emocji bo takie właśnie jest życie. Podoba mi się to, że powieść została podzielona na części. Matką na przemian z córką opowiadają o swoich odczuciach i bolączkach. Dzięki temu można zrozumieć ich motywy postępowania.

Podsumowując polecam, szczególnie małżonkom. Najlepiej by przeczytali tę powieść przed ślubem i zastanowili się czy chcą z tą drugą osobą przeżyć całe życie, dzień w dzień.. Czy nie zabije ich rutyna?
To idealna pozycja na długi wieczór bądź weekend.