Prawdziwe wiedźmy recenzja

"Prawdziwe wiedźmy" to kontynuacja pierwszego tomy "Córki tamtych wiedźm" Weroniki Łodygi. Pamiętam jak cieszyłam się, że przeczytam pierwszą część. Uwielbiam wszystko co magiczne i bardzo chętnie po to sięgam, każda książka choć trochę związana z magią jest dla mnie cudowna. Pierwsza część pochłonęła mnie do reszty i tak szybko się skończyła, że z niecierpliwością wypatrywałam kolejnej. Druga część także spełniła moje oczekiwania.

A o czym są "Prawdziwe wiedźmy" ? To dalszy ciąg losów Julki i jej przyjaciółek: Karo, Łucji i od niedawna także Emi. Julia to bardzo wrażliwa dziewczyna, która nie potrafi poznać swojej magii. Nie dlatego, że nie chce, po prostu nie potrafi, a nikt do tej pory nie chciał jej w tym pomóc. Od kiedy pamięta jest niechciana przez babcię, która ciągle nie poradziła sobie ze śmiercią jedynej córki, a mamy Julki. Babcie nie opowiada dziewczynie niczego o jej rodzicach, jedynie powtarza, że ona nigdy nie będzie taka jak jej matka. Julia wzięła sobie to tak głęboko do serca, że gdy nauczycielka widzi w niej magiczny potencjał, ona nie potrafi jej uwierzyć i boi się "pokazać" swoją magię. Z pomocą jak zawsze przychodzą jej przyjaciółki. W tym tomie Emi i Julia nadal kontynuują udział w Turnieju i próbują "przeżyć". Obydwie zapisały się z chęcią nieudowodnienia innym, że są czegoś warte. Dodatkowo Julia poznaje Oskara, który znała jej rodziców i bardzo chętnie opowiada o nich. Okazuje się, że jej magia jest taka sama jak magia jej ojca - jest wyjątkowa.
Jesteście ciekawi jak dziewczyny poradziły sobie w Turnieju ?

W książce znajdziecie wiele przyjaźni, wsparcia, zrozumienia i determinacji w dążeniu do odkrywania nowego o sobie, ale też o magii. Będziecie też mogli obserwować rozwijające się uczucie. Dla mnie fabuła książki była bardzo ciekawa choć w tym tomie zabrakło mi zaczętego wcześniej wątku smoków. Bardzo podobały mi się odmienne charaktery przyjaciółek - każda jest inna, ale potrafią być dla siebie najważniejsze na świecie i sobie pomagać. Autorka pisze w taki sposób, że zachęca czytelnika do lektury. Osobiście nie mogłam się oderwać od książki.